Lachmidzi
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Lachmidzi (arab. اللخميون) – lud arabski, twórcy jednego z przedislamskich państw na Półwyspie Arabskim.
Szybkie fakty Język urzędowy, Stolica ...
ok. 325–602 | |
Język urzędowy | |
---|---|
Stolica | |
Pierwszy władca |
Adi ibn Nasr Ibn Rabi'a ibn Lachm |
Ostatni władca | |
Zależne od | |
Inkorporacja przez |
Chosrowa II Parwiza, władcę Imperium Sasanidów |
Zamknij
Pierwsze znane państwo Lachimidów ze stolicą w Al-Hirze powstało w V wieku p.n.e. W III wieku Amr ibn Adi ibn Nasr Ibn Rabi'a ibn Lachm założył królestwo Lachmidów. W latach 572–579 i 604–628 Lachmidzi brali udział w wojnach rzymsko-sasanidzkidzkich, byli stronnikami Persji, w odróżnieniu do Ghassanidów, którzy współpracowali z Bizancjum[1].
Lachimidzi wyznawali chrześcijaństwo nestoriańskie, zaś jedynym królem ortodoksyjnym był An-Numan III Abu Kabus (ok. 580–602).
Stolicą państwa lachimidzkiego było miasto Al-Hira.