Kŭmdang sa

Kŭmdang sa 금당사
	; Fragment klasztoru
Państwo	Korea Południowa
Miejscowość	góra Mai, powiat Chinan
Rodzaj klasztoru	klasztor buddyjski
Właściciel	Chogye
Prowincja	Chŏlla Północna
Materiał budowlany	drewno
Data budowy	814
	Położenie na mapie Korei Południowej Kŭmdang sa 금당사
	35°45′28″N 127°23′50″E
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Kŭmdang sa (금당사) – koreański klasztor z początków IX wieku.

Szybkie fakty Państwo, Miejscowość ...

Zamknij

Klasztor został wybudowany w 814 roku podczas panowania króla Hŏndŏka z dynastii panującej w królestwie Silli. Znajduje się na górze Mai (góra Końskiego Ucha) w powiecie Chinan w prowincji Chŏlla Północna. Góra Mai jest częścią Prowincjonalnego Parku góry Mai i klasztor jest często odwiedzany przy okazji wędrówek po parku, zwłaszcza że znajduje się w okolicy (na północnym wschodzie) słynniejszy klasztor T'ap. W dodatku po minięciu jeziora T'apyŏng i T'ap sa dochodzi się do małego klasztoru Ŭnsu.

W tym klasztorze praktykował przez jakiś czas mistrz sŏn Naong Hyegŭn. Ukrywała się w nim także córka generała Chŏna Pongchuna, przywódcy powstania zwanego Chłopską Rewolucją Donghak w 1894 roku.

W latach kolonialnego podboju Korei przez Japonię (1911–1945) klasztor ten stał się jedną z baz grup partyzanckich walczących z okupantem.

Kŭmdangsamokbuljwasang (Posąg siedzącego Buddy z Kŭmdang sa) - Cenna Kulturalna Własność nr 18

Jest to statua buddy Amitabhy pochodząca być może z okresu Silii (668-935). Jednak pewne cechy tej rzeźby - łagodny wyraz twarzy, zaokrąglone ciało - wskazują na to, że pochodzi ona raczej z około 1675 roku. Takie cechy jak kwadratowa twarz, mniejsze ramiona i prosty styl szat są natomiast charakterystyczne dla buddyjskich wyobrażeń z późnego okresu Chosŏn (1392–1910).

Kŭmdangsasŏkt'ap (Kamienna stupa z Kŭmdang sa) - Wartość Kultury Materialnej nr 122

Wiszący obraz przedstawiający bodhisattwę Kwanŭm (chiń. Guanyin), skt Awalokiteśwara) - Skarb nr 1266

Obraz pochodzi z 1686 roku i był wywieszany przy okazji różnych ceremonii. Najczęściej był używany podczas suszy i wiadomo, że po skończeniu ceremonii zawsze spadał deszcz^[1]. Mierzy 9 metrów długości i 5 metrów szerokości. Został namalowany przez trzech artystów w 12 roku panowania króla Sukjonga.

Na głowie bodhisattwy znajduje się korona udekorowana kilkoma twarzami Buddów nad kwiatami lotosu. Po lewej i prawej stronie przedstawione są wyobrażenia feniksów. Charakterystyczną cechą bodhisattwy jest stosunkowo duża głowa w porównaniu z resztą ciała. W dłoniach trzyma gałązki drzewa Yonghwasu.

Najbardziej rzucają się w oczy wspaniale ozdobione szaty, pełne ornamentów, wzorów i różnych kształtów. Głównym kolorem jest szkarłat, dopełniony zieleniami, różami i bielą.

Po prawej i lewej stronie znajdują się rzędy wspaniale kolorowych wzorów w kształcie płomieni, w których znajdują się postacie 20 buddyjskich bóstw.