Kraje Korony Czeskiej
Monarchia w Europie Środkowej, poprzedniczka współczesnych Czech / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kraje Korony Czeskiej, Ziemie Korony Czeskiej lub Korona Królestwa Czech (łac. Corona Regni Bohemiae, cz. Země Koruny české, niem. Länder der Böhmischen Krone), znane także jako Kraje Korony Świętego Wacława lub Ziemie Korony Świętego Wacława (cz. země Koruny svatováclavské), a także jako Korona Czeska (łac. Corona Bohemiae, cz. Koruna česká) – historyczny twór państwowy w Europie Środkowej, założony 7 kwietnia 1348 roku przez Karola IV Luksemburskiego, króla Rzymian (Niemiec) i króla Czech, późniejszego cesarza rzymskiego. Był integralną częścią Świętego Cesarstwa Rzymskiego, następnie od 1806 Cesarstwa Austrii, a później od 1867 Austro-Węgier. Istniał formalnie do 1918 roku, w tym właśnie roku Czechy zostały przekształcone w republikę (Czechosłowacja)[1][2][3][4][5][6].
1348–1918 | |||||
| |||||
Język urzędowy | |||||
---|---|---|---|---|---|
Stolica | |||||
Ustrój polityczny | |||||
Pierwszy władca | |||||
Ostatni władca | |||||
Zależne od |
I Rzesza do 1806 | ||||
Koronacja Karola IV |
7 kwietnia 1348 | ||||
Abdykacja Karola I |
11 listopada 1918 | ||||
Religia dominująca |
katolicyzm (oficjalna) | ||||
Kraje Korony Czeskiej za rządów Karola IV Luksemburskiego |