Kościół św. Urszuli w Krakowie
kościół w Krakowie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
kościół w Krakowie Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Urszuli – XVII-wieczny kościół w Krakowie, na rogu dzisiejszych ulic św. Jana 22 i św. Marka 14. Kościół został zamknięty w 1812 roku, później przerobiony na teatr, następnie kamienicę mieszkalną, później sąd powiatowy, a w 1929 przejęty przez Polską Akademię Umiejętności
kościół szpitalny bonifratrów | |||||||||||||
Zarys budynku dawnego kościoła, klasztoru i szpitala bonifratrów na tle współczesnej zabudowy ulicy. | |||||||||||||
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||
Adres |
ul. św Jana 22 | ||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||
Kościół | |||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
21 października | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||||||||||
Położenie na mapie Krakowa | |||||||||||||
50°03′50,9″N 19°56′20,7″E |
W 1609 zamożny krakowski mieszczanin Walerian Montelupi sprowadził do Krakowa zakon bonifratrów darując im dom znajdujący się na rogu dzisiejszych ulic św. Jana i św. Marka. W 1610 zakonnicy dokupili sąsiednią kamienicę, a 27 sierpnia 1615 biskup krakowski Piotr Tylicki wydał akt fundacyjny szpitala św. Urszuli wraz z kaplicą (w tym akcie pod wezwaniem św. Jana z Matty)[1]. Fundacja kościoła i szpitala bonifratrów miała być aktem dziękczynnym za wyleczenie w 1608 przez jednego z braci z ciężkiej choroby króla Zygmunta III Wazy[2].
Zbudowany wówczas kościół był budowlą murowaną, jednonawową, wzniesioną na planie prostokąta, sklepioną i krytą dachówką. Główna fasada (prosta, trójosiowa i dwukondygnacjowa) z głównym wejściem znajdowała się od strony ul. św. Marka (drugie wejście prowadziło do kościoła od strony ul. św. Jana)[3][4]. Na dachu wznosiła się sygnaturka. Zachował się do dzisiaj fragment malowideł na ścianie dawnego prezbiterium, co wskazuje, że przynajmniej część kościoła była zdobiona polichromią[4]. Od zachodu przylegał do kościoła klasztor i szpital prowadzony przez bonifratrów[3][5]. Pomieszczenia szpitalne (w tym apteka i laboratorium) znajdowały się na parterze budynku, na piętrze cele klasztorne i biblioteka[5]. W XVII i XVIII wieku bonifratrzy pozyskali też trzy inne przylegające do kompleksu kamienice[6].
W połowie XVII w. znajdowały się w kościele trzy ołtarze[4]. W 1675 biskup krakowski Mikołaj Oborski konsekrował w kościele cztery nowe ołtarze, w tym główny – św. Urszuli[3]. W 1798 w świątyni znajdowało się już sześć ołtarzy[3][4].
W 1812 kościół zamknięto, a bonifratrzy na mocy dekretu księcia warszawskiego Fryderyka Augusta zostali przeniesieni na Kazimierz, do dawnego kościoła trynitarzy pod wezwaniem św. Trójcy[3][7].
Budynki przy ul. św. Jana i św. Marka w 1818 kupił na licytacji kupiec Maciej Knotz, który urządził tam wozownię dla gości zajeżdżających do jego oberży (powstałej w miejscu położonego w pobliżu dawnego klasztoru bernardynów). W 1830 Knotz wydzierżawił budynek Janowi Mieroszewskiemu, dyrektorowi policji Wolnego Miasta Krakowa[8]. Ten dostosował wnętrze kościoła i uruchomił tu teatr (pierwsze przedstawienie miało miejsce 30 grudnia 1830). Mieroszewski już wkrótce odstąpił go Juliuszowi Pfeiferowi. Teatr działał tutaj do 1842, gdy przeniesiony został do budynków, w których obecnie funkcjonuje Stary Teatr[9].
Po zamknięciu teatru dom gruntownie przebudowano w latach 1844–1845 z przeznaczeniem na kamienicę mieszkalną. W 1877 budynek stał się siedzibą szkoły realnej, a w 1896, po kolejnej przebudowie, sądu powiatowego[10]. W 1929 budynek zakupiła Polska Akademia Umiejętności, która przyłączyła go do swojego kompleksu znajdującego się przy ul. Sławkowskiej[11], jednak z zachowaniem odrębności nieruchomości[12] .
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.