Korzeń przybyszowy
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Korzenie przybyszowe – korzenie wyrastające z pędu rośliny oraz z korzeni w strefie ich budowy wtórnej[1]. Mogą współistnieć z korzeniem głównym lub zastępować go. Najczęściej wyrastają one z nasady pędu, ale u niektórych roślin mogą też wyrastać z łodygi lub liści.
U roślin jednoliściennych korzeń główny szybko zanika, a na jego miejsce z nasady pędu wyrastają korzenie przybyszowe, tworząc tzw. korzenie wiązkowe. U roślin z rodziny wiechlinowatych korzenie przybyszowe mogą wytwarzać się w kolankach źdźbła, u niektórych roślin, np. begonii z blaszki liściowej.
Odmianą korzeni przybyszowych są korzenie podporowe, jakie występują u roślin rosnących w grząskim podłożu, wyrastające z łodygi na pewnej wysokości nad ziemią i ukośnie wrastające w podłoże. Ich zadaniem jest stabilizacja rośliny. Występują przede wszystkim u roślin rosnących w lasach tropikalnych gdzie podłoże jest bardzo podmokłe (np. u figowców, palm, filodendronów, pandanów). Wśród roślin uprawnych korzenie podporowe wytwarza kukurydza zwyczajna.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
