Konsulat RP we Wrocławiu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Konsulat RP we Wrocławiu (niem. Polnisches Konsulat in Breslau) – polska placówka konsularna działająca w okresie międzywojennym w ówczesnym Wrocławiu.
Urząd konsularny w randze konsulatu powołany w 1920, na bazie powstałego w 1919 biura paszportowego RP celem reprezentowania spraw polskich w niemieckiej prowincji dolnośląskiej (niem. Provinz Niederschlesien), w granicach której mieszkała społeczność polska. Od 1920 konsulat mieścił się przy Neue Gasse 18 (obecnie ul. Nowej), od 1921 przy Am Ohlauufer 2 (al. Słowackiego), od 1924 przy Freiburgerstr. 7 (ul. Świebodzkiej), od 1927 przy Freiburgerstr. 29, i od 1936 przy Charlottenstr. 24 (ul. Kruczej)[1]. W 1938 placówka uzyskała status konsulatu generalnego.
W 1939 roku placówka liczyła 13 pracowników, m.in. majora Brunona Grajka, prowadzącego placówkę „Adrian” Oddziału II Sztabu Generalnego[2].