Konidiogeneza może zachodzić na wiele sposobów. W zależności od jej przebiegu wyróżnia się kilka rodzajów konidiogenezy:
konidiogeneza holoblastyczna lub holotaliczna – konidia powstają z komórki konidiotwórczej jako jej odgałęzienia
konidiogeneza enteroblastyczna – konidia powstają wewnątrz komórki konidiotwórczej w wyniku uwypuklenia się jej wewnętrznej ściany komórkowej. Uwalniane są na dwa sposoby:
przez por lub pory w jej ścianie zewnętrznej. Jest to konidiogeneza porowa
ściana komórkowa konidiów wytwarzana jest na nowo w komórce konidotwórczej fialidzie. Jest to konidiogeneza fialidowa[1].
W zależności od tego ile konidiów powstaje z jednego miejsac wyróżnia się 2 typy konidiogenezy:
konidiogeneza monoblastyczna – gdy na jednej komórce konidiotwórczej powstaje jedno konidium,
konidiogeneza poliblastyczna – gdy na jednej komórce konidiogennej powstaje kilka konidiów[2].
W najprostszym przypadku konidiogeneza polega na odrywaniu się od końca strzępki najstarszej komórki. Mówi się wówczas, że konidia powstają kolejno. Często jednak konidia tworzą główkowate skupiska lub łańcuszki. W główkach zarodniki mogą powstawać pojedynczo, lub kolejno. W łańcuszkach konidia mogą powstawać na dwa sposoby, w związku z tym wyróżnia się 2 typy łańcuszków:
łańcuszki bazypetalne, w których wszystkie konidia pochodzą z tej samej komórki konidiotwórczej
łańcuszki akropetalne, w których wytworzone konidium samo staje się komórką konidiotwórczą dla następnego konidium[1].
Łańcuszki konidiów mogą być proste lub rozgałęzione[1]
W zależności od sposobu powstawania wyróżnia się kilka rodzajów konidiów powstających na strzępkach i konidioforach:
artrospory – krótkie, jednokomórkowe konidia wytwarzane przez fragmentację strzępek grzybni lub odgałęzień konidioforów,
artrospory merystemowe – powstają pojedynczo lub tworzą łańcuszki na szczycie trzonka komórki zarodnikotwórczej. Występują u grzybów z rodzaju Oidium oraz w rzędzie Erysiphales – tu nazywają się oidiami,
tretospory – przeważnie grubościenne i barwne konidia wytwarzane przez rozrastanie się wewnętrznej ściany komórki zarodnikotwórczej. Powstają pojedynczo lub tworzą łańcuszki. Występują np. u rodzajów Alternaria i Helminthosporium,
fialospory – wytwarzane są przez rozszerzone butelkowato komórki zwane fialidami i tworzą łańcuszki. Mogą powstawać na komórkach, lub w ich wnętrzu. U niektórych rodzajów (np. Acremonium i Fusarium) fialospory sklejone śluzowatą substancją tworzą główkowate skupiska[3].
SelimS.KryczyńskiSelimS., ZbigniewZ.WeberZbigniewZ. (red.), Fitopatologia. Podstawy fitopatologii, t. 1, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2010, ISBN978-83-09-01063-0. Brak numerów stron w książce
JanuszJ.BłaszkowkiJanuszJ., MariuszM.TadychMariuszM., TadeuszT.MadejTadeuszT., Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN83-87327-23-9. Brak numerów stron w książce
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.