![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/df/Martha_Argerich_en_el_Centro_Cultural_Kirchner_-_19600929968.jpg/640px-Martha_Argerich_en_el_Centro_Cultural_Kirchner_-_19600929968.jpg&w=640&q=50)
Koncert solowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Koncert solowy (wł. concertare – współzawodniczyć)[1] – forma muzyczna charakterystyczna dla epoki baroku, klasycyzmu, romantyzmu, muzyki XX wieku, a także późniejszej. Polega na tym, że jeden solista występuje z akompaniamentem orkiestry.
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/df/Martha_Argerich_en_el_Centro_Cultural_Kirchner_-_19600929968.jpg/640px-Martha_Argerich_en_el_Centro_Cultural_Kirchner_-_19600929968.jpg)
Utwór zazwyczaj złożony jest z trzech części w układzie szybka-wolna-szybka. Pod wpływem poematu symfonicznego powstał koncert jednoczęściowy (Ferenc Liszt)[1]. Niekiedy pojawiała się też forma czteroczęściowa, np. w II koncercie fortepianowym B-dur Johannesa Brahmsa.
Najwięksi twórcy:
- Barok: Antonio Vivaldi, Giuseppe Tartini, Giovanni Battista Bononcini, Johann Sebastian Bach i in.
- Klasycyzm: Joseph Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven i in.
- Romantyzm: Fryderyk Chopin, Ferenc Liszt, Felix Mendelssohn, Robert Schumann, Johannes Brahms, Piotr Czajkowski, Edvard Grieg i in.
- Muzyka XX wieku: Maurice Ravel, Siergiej Rachmaninow, Siergiej Prokofjew, Béla Bartók, Karol Szymanowski, Ernest Bloch, Witold Lutosławski[2], Krzysztof Penderecki[3], Wojciech Kilar i in.
W innym znaczeniu, koncert oznacza publiczną prezentację utworów muzycznych[4][1]. Jeśli muzyk daje koncert solowy, mówimy o recitalu.