![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9a/SM_Strzy%25C5%25BCew_Ko%25C5%259Bci%25C3%25B3%25C5%2582_polskokatolicki_NMP_Kr%25C3%25B3lowej_Polski_%25281%2529.jpg/640px-SM_Strzy%25C5%25BCew_Ko%25C5%259Bci%25C3%25B3%25C5%2582_polskokatolicki_NMP_Kr%25C3%25B3lowej_Polski_%25281%2529.jpg&w=640&q=50)
Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Strzyżewie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – polskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat dolnośląski diecezji wrocławskiej).
![]() | |||||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||||
![]() Widok ogólny | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||
Adres |
ul. Kościelna | ||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||
Wezwanie |
Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski | ||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
3 maja | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||
|
Jest to poewangelicka świątynia wybudowana głównie dzięki pomocy finansowej Towarzystwa Gustawa Adolfa, oraz dzięki innym fundacjom i składkom wiernych. W dniu 26 października 1865 roku świątynia została poświęcona przez generalnego superintendenta D. Cranza.
Po zakończeniu II wojny światowej świątynia stała się własnością Skarbu Państwa. Przez wiele lat pozostawała nieczynna. Dopiero w latach 60. wieku została przekazana parafii rzymskokatolickiej w Kotłowie, a w 1966 roku budowla została poświęcona przez arcybiskupa Walentego Dymka.
Wyposażenie wnętrza zostało wykonane głównie przez Władysława Pasikowskiego.
Kościół reprezentuje styl neogotycki. Od strony wschodniej prezbiterium zamknięte jest wieloboczną absydą, a od strony zachodniej budowla jest ograniczona kwadratową wieżą z zegarem, nakrytą dwupołaciowym dachem. Do wyposażenia świątyni w dwudziestoleciu międzywojennym należały: mensa (pastor stał twarzą do wiernych), czarne ławy, krzyż, tablica do pisania kredą, kazalnica i organy[2].