Klasyczna ofiara gońca
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Klasyczna ofiara gońca, grecki dar, poświęcenie Greca, poświęcenie Collego – w grze w szachy poświęcenie gońca na polu h7 (w rzadkich wypadkach symetrycznie na h2, skrajnie rzadko na a7 lub a2). Jest najstarszym i najczęściej stosowanym typem poświęcenia w ataku na pozycję roszady[1]. Możliwość jej wykorzystania występuje szczególnie w pozycjach powstałych z obrony francuskiej, choć nie jest to regułą.
W tym artykule użyto notacji algebraicznej w celu opisania szachowych posunięć. |
Jako pierwszy opisał to poświęcenie Gioachino Greco w 1619 roku, a pierwszej systematycznej analizy związanych z nim zagadnień dokonał Erwin Voellmy w 1911 roku[1].
Podstawowym warunkiem koniecznym do wykonania takiego ruchu jest obecność przyłączających się do ataku skoczka (z szachem) i hetmana. Oprócz tego strona atakująca powinna dysponować przynajmniej jedną bierką wspomagającą, a przeważnie potrzebne są dwie; najbardziej typowo są to pion na e5 i goniec na przekątnej c1-h6[1].