Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katedra św. Rumolda w Mechelen (hol. Sint Romboutskathedraal in Mechelen) – kościół rzymskokatolicki, położony w centrum Mechelen w północnej Belgii. Katedra diecezji archidiecezji mecheleńsko-brukselskiej. Nosi wezwanie św. Rumolda (zm. ok. 775), patrona miasta Mechelen.
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
II, IV |
Numer ref. | |
Region[infobox 2] |
Europa i Ameryka Północna |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1999 |
Położenie na mapie prowincji Antwerpia | |
Położenie na mapie Belgii | |
51°01′43,9″N 4°28′44,5″E | |
Dzwonnica katedry została w 1999 wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO w dziale: miejskie wieże strażnicze (beffroi) we Flandrii, Walonii i północnej Francji[1]. Katedra wywarła takie wrażenie na francuskim architekcie Vaubanie, że nazwał ją ósmym cudem świata[2].
Irlandzki mnich Rumold założył w VIII wieku opactwo w Mechelen. Podróżował on po Europie nawracając ludzi na chrześcijaństwo. Po swej męczeńskiej śmierci został kanonizowany.
W początkach XIII wieku rozpoczęto wznoszenie nawy głównej i transeptu kościoła. Nieukończoną budowlę zniszczył pożar. W XV wieku poddano ją przebudowie.
W 1559 Mechelen zostało stolicą arcybiskupstwa, a kościół został podniesiony do rangi katedry. W 1794 w wyniku rewolucji francuskiej arcybiskupstwo zostało zniesione, a arcybiskup aresztowany i następnie wygnany. W 1830 po odzyskaniu przez Belgię niepodległości Mechelen zostało siedzibą prymasa Kościoła katolickiego w tym kraju.
Katedra jest budowlą trzynawową w typie bazyliki z transeptem i ma następujące wymiary[3]:
Proste filary podtrzymują sklepienie krzyżowo-żebrowe. Od XVII wieku filary nawy głównej zdobią rzeźby dwunastu apostołów i czterech ewangelistów. Gotyckie okna nawy głównej zostały ozdobione maswerkiem, a w prezbiterium – również witrażami.
Najbardziej charakterystycznym elementem architektury katedry jest jej wieża zachodnia, pomimo tego że nie została ona nigdy ukończona. Jej budowę rozpoczęto w 1452, a przerwano w 1520. Wieża miała być zwieńczona iglicą sięgającą 167 m. Obecnie mierzy 97,28 m[4]. W wieży znajdują się dwa carillony z XV i XVI w., z których każdy ma 49 dzwonów. Najsłynniejsze z nich to „Salwator” o wadze 8884 kg, „Jehsus”, datowany na 1640, oraz „Dzwon Uwolnienia” z datą 1947[2].
Na szczycie wieży znajduje się punkt widokowy, na który prowadzi ponad 500 stopni.
W prezbiterium zwraca uwagę barokowy ołtarz z 1665, zwieńczony posągiem patrona katedry, dłuta Lucasa Fayhdherbe, ucznia Petera Paula Rubensa.
Ambona, której program ikonograficzny ma za temat nawrócenie św. Pawła, ustawiona jest na kamiennej podporze, a jej kosz przypomina powalone drzewo, oplecione przez rzeźbione gałęzie, liście i kwiaty. Taką samą formę ma również baldachim.
W południowym ramieniu transeptu znajduje się obraz Christus aan het kruis (Chrystus na krzyżu) pędzla Antoona van Dycka, również ucznia Petera Paula Rubensa.
Wewnątrz wieży znajdują się organy składające się z 6606 piszczałek[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.