Karol Hareńczyk

Karol Kazimierz Hareńczyk (ur. 13 września 1899 w Stryszawie, zm. 2 czerwca 1975 w Krakowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego II RP, podpułkownik Polskich Sił Zbrojnych.

Karol Hareńczyk

podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	13 września 1899 Stryszawa
Data i miejsce śmierci	22 stycznia 1975 Kraków
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne w ZSRR Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	54 pułk piechoty, 28 pułk piechoty, 6 batalion Strzelców Karpackich, 8 batalion Strzelców Karpackich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa (kampania włoska: bitwa o Monte Cassino, bitwa o Bolonię)
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 13 września 1899 w Stryszawie^[1]. Uczestniczył w I wojnie światowej^[1]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień podporucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1927^[2], a następnie na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1929^[3]. W latach 20. i do końca lat 30. był oficerem 54 pułku piechoty w Tarnopolu^[4][5]. W latach 30. został awansowany na stopień kapitana piechoty. Według stanu z marca 1939 był dowódcą 2 kompanii karabinów maszynowych w II batalionie 54 pułku piechoty^[6][7].

Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą 2 kompanii ciężkich karabinów maszynowych w II batalionie 54 pułku piechoty^[8][7][1]. Wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR i pełnił służbę na stanowisku dowódcy batalionu ciężkich karabinów maszynowych 28 pułku piechoty, istniejącego na przełomie 1941/1942^[9]. Później został oficerem Polskich Sił Zbrojnych i uczestniczył w kampanii włoskiej w latach 1944–1945 w bitwach od Monte Cassino do Bolonii^[1][7]. W stopniu majora pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy 6 batalionu Strzelców Karpackich od sierpnia 1944 oraz dowódcy tej jednostki od 27 sierpnia do 2 września 1944^[10]. Następnie od października 1944 r. do 3 sierpnia 1945 był dowódcą 8 batalionu Strzelców Karpackich w składzie 3 Dywizji Strzelców Karpackich^[11].

Do końca życia pozostawał w stopniu podpułkownika^[7]. Zmarł 22 stycznia 1975 w Krakowie^[7][12]. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (część wojskowa) 28 stycznia 1975 (kwatera XCVI-płd.-11)^[12]. Był żonaty, miał dzieci^[1].

Grób Karola Hareńczyka na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari^[1] nr 11342^[13]
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami^[1]
• Medal Wojska – czterokrotnie^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi^[1]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[1]
• Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino^[1]
• inne odznaczenia wojskowe polskie i brytyjskie^[1]

Przypisy

1. Karol Hareńczyk. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 20, s. 4, 24 stycznia 1975.
2. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 283.
3. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 115.
4. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 68.
5. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 582.
6. Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 610-611 i 677.
7. Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 28, s. 93, Czerwiec 1975. Koło Lwowian w Londynie.
8. Olczak 2017 ↓, s. 91.
9. Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 57.
10. Panecki (red.) 1994 ↓, s. 236.
11. Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 90.
12. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Karol Hareńczyk. rakowice.eu. [dostęp 2018-10-24].
13. ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 419.

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945, zeszyt nr 14. Londyn: 1973.
• Tadeusz Panecki (red.): 2 Korpus Polski w bitwie o Monte Cassino z perspektywy półwiecza. Warszawa: 1994. ISBN 83-11-08291-X.
• Wiesław Olczak: Wielka księga piechoty polskiej 1918–1939. 12 Dywizja Piechoty Legionów. Warszawa: Edipresse Polska SA, 2017. ISBN 978-83-7945-604-8.