Karabiny Mannlicher M1886, M1888, M1890
seria austro-węgierskich karabinów powtarzalnych / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Karabiny Mannlicher M1886, M1888, M1890?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Karabiny Mannlicher M1886, M1888, M1890[uwaga 1] – seria austro-węgierskich karabinów powtarzalnych, zaprojektowanych przez Ferdinanda Mannlichera. Stanowiły one podstawowe uzbrojenie żołnierzy Armii Austro-Węgier od 1886 do 1896 roku, kiedy to zostały oficjalnie zastąpione przez karabiny Mannlicher M1895. W praktyce pozostały jednak na wyposażeniu, aż do końca I wojny światowej.
Mannlicher M1886 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Projektant | |||
Producent |
Œ.W.G. | ||
Rodzaj | |||
Historia | |||
Prototypy |
1885 | ||
Produkcja |
1886–1896 | ||
Wyprodukowano |
ponad 1,2 mln szt. | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber |
11 mm (M1886) | ||
Nabój |
11 × 58 mm R | ||
Magazynek |
stały, pudełkowy | ||
Wymiary | |||
Długość | |||
Długość lufy | |||
Masa | |||
broni | |||
Inne | |||
Prędkość pocz. pocisku | |||
Zasięg maks. | |||
|
Pierwotna wersja karabinu (zasilana 11 mm amunicją czarnoprochową) została opracowana w latach 1885–1886. Wraz ze zmieniającymi się trendami w dziedzinie broni palnej, konstrukcję poddano modernizacji w roku 1888 (przystosowanie do 8 mm amunicji czarnoprochowej) oraz w 1890 (przystosowanie do 8 mm amunicji bezdymnej). Produkcję zakończono w 1896 r. po wyprodukowaniu ponad 1,2 mln egzemplarzy.
W momencie wprowadzenia karabinu do służby w 1886 r., był on bronią wyjątkowo nowoczesną. Zastosowany w nim podzamkowy magazynek pudełkowy z systemem szybkiego ładowania za pomocą ładowników, stanowił przełomową innowację, wyznaczając nową drogę rozwoju karabinów powtarzalnych. Największą wadą karabinu okazał się jednak nadmiernie uproszczony zamek dwutaktowy (niewygodny w obsłudze, podatny na uszkodzenia i zacięcia) uniemożliwiający dalszy rozwój konstrukcji. Z powodu ograniczeń zamka, próby adaptacji karabinu do zmieniających się trendów skazane zostały na porażkę, uwypuklając tylko jego wady w finalnej wersji z 1890 r., dostosowanej do nowoczesnej, ale zbyt silnej dla niego amunicji. Intensywny rozwój broni palnej końca XIX wieku sprawił, że konstrukcja karabinu bardzo szybko stała się przestarzała, ustępując ostatecznie miejsca broni bardziej niezawodnej i ergonomicznej.