Loading AI tools
norweski okręt podwodny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
KNM B-6 – norweski okręt podwodny z okresu dwudziestolecia międzywojennego, jedna z sześciu zbudowanych jednostek typu B. Zwodowany 4 września 1929 roku w krajowej stoczni Karljohansvern w Horten, został przyjęty do służby w marynarce norweskiej 1 maja 1930 roku. Podczas kampanii norweskiej w kwietniu 1940 roku jednostka została zdobyta przez Niemców, po czym w listopadzie 1941 roku wcielona do Kriegsmarine pod oznaczeniem UC-2. Jednostka używana była do celów szkoleniowych do października 1944 roku. Okręt został samozatopiony w maju 1945 roku, a następnie wydobyty i zezłomowany.
Bliźniaczy okręt podwodny B-4 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Projekt |
EB 406B (EB 64B) |
Historia | |
Stocznia |
Karljohansvern, Horten |
Położenie stępki |
grudzień 1925 |
Wodowanie |
4 września 1929 |
Norweska KMW | |
Wejście do służby |
1 maja 1930 |
Wycofanie ze służby |
18 maja 1940 |
Kriegsmarine | |
Nazwa |
UC-2 |
Wejście do służby |
17 listopada 1941 |
Wycofanie ze służby |
październik 1944 |
Los okrętu |
samozatopiony 3 maja 1945, złomowany |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość |
51 metra |
Szerokość |
5,33 m |
Zanurzenie |
3,5 m |
Zanurzenie testowe |
60 m |
Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 900 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 700 KM 2 śruby | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg |
powierzchnia: 2900 Mm przy 9 w. |
Uzbrojenie | |
6 torped, 1 działo kal. 76 mm | |
Wyrzutnie torpedowe |
4 × 450 mm |
Załoga |
23 |
Po wybuchu I wojny światowej i przejęciu przez Niemcy ostatniej jednostki typu A – A-5 Norwegowie rozpoczęli poszukiwania innych dostawców w celu pozyskania kolejnych okrętów[1]. Pod uwagę brano stocznie brytyjskie, włoskie i amerykańskie, z których zdecydowano się na położoną na terenie neutralnych w tym momencie Stanów Zjednoczonych stocznię Electric Boat, co miało dać gwarancję dostawy okrętów mimo toczących się działań wojennych[1]. Rząd Norwegii w 1915 roku zamówił więc sześć okrętów według projektu EB 406B (EB 64B), bardzo zbliżonego do koncepcji amerykańskich jednostek typu L, które miały powstać w krajowej stoczni w Horten z materiałów dostarczonych z USA[1][2]. Tocząca się na Atlantyku wojna podwodna spowodowała jednak zatrzymanie dostaw amerykańskich podzespołów i materiałów do Norwegii, a przez to budowa okrętów po położeniu stępek została przerwana[1]. W zamian stocznia usiłowała sprzedać Norwegom sześć nieodebranych przez Rosję z powodu wybuchu rewolucji okrętów typu H, jednak zostały one przejęte przez US Navy[1]. W rezultacie okręty zostały ukończone długo po wojnie, wchodząc do służby w latach 1923–1930[1][3] .
KNM[uwaga 1] B-6 został zbudowany w stoczni Karljohansvern w Horten (numer stoczniowy 117)[4][5] . Stępkę okrętu położono w grudniu 1925 roku[6] , a zwodowany został 4 września 1929 roku[3][4][uwaga 2].
B-6 był okrętem podwodnym konstrukcji jednokadłubowej o długości całkowitej 51 metrów, szerokości 5,33 metra i zanurzeniu 3,5 metra[3][4]. Wyporność standardowa w położeniu nawodnym wynosiła 420 ton, a w zanurzeniu 545 ton[4][7][uwaga 3]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa silniki wysokoprężne Sulzer o łącznej mocy 900 KM, zaś pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym o łącznej mocy 700 KM (zarówno silniki Diesla, jak i elektryczne wyprodukowano w Horten)[4][7][uwaga 4]. Dwa wały napędowe poruszające dwoma śrubami zapewniały prędkość 14,5 węzła na powierzchni i 10,5 węzła w zanurzeniu[3][8][uwaga 5]. Zapas paliwa wynosił 19 ton[5] . Zasięg wynosił 2900 Mm przy prędkości 9 węzłów w położeniu nawodnym i 150 Mm przy prędkości 3 węzłów w zanurzeniu[3][uwaga 6]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 60 metrów[3] .
Okręt wyposażony był w cztery dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm z łącznym zapasem sześciu torped[3][4][uwaga 7]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło pokładowe działo przeciwlotnicze Bofors kal. 76 mm L/28[2][3] .
Załoga okrętu składała się z 23 oficerów, podoficerów i marynarzy[4][7][uwaga 8].
Po ukończeniu, 1 maja 1930 roku KNM B-6 został przyjęty do służby w marynarce wojennej[3][6][uwaga 9]. Okręt wraz z bliźniaczymi jednostkami B-1, B-2, B-3, B-4 i B-5 operował na Morzu Północnym[9]. W chwili rozpoczęcia II wojny światowej okręt był już przestarzały[3] . Okręt wziął udział w kampanii norweskiej w kwietniu 1940 roku, porzucony przez załogę na początku maja we Florø[6][10] . 18 maja B-6 został zdobyty przez Niemców[4][10] .
Po przeprowadzeniu remontu jednostkę wcielono do służby w Kriegsmarine pod oznaczeniem UC-2 17 listopada 1941 roku[3][11][uwaga 10]. Pierwszym niemieckim dowódcą okrętu został Oberleutnant zur See Otto Wollschläger[11] . Od listopada 1941 roku do końca służby jednostka była wykorzystywana jako okręt szkolny w U-Abwehrschule w Gotenhafen i Bergen[11] . Jednostka została wycofana ze służby w Bergen w październiku 1944 roku[4][11] . Okręt został samozatopiony w Kilonii 3 maja 1945 roku, a po wojnie wrak wydobyto i zezłomowano[11][uwaga 11].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.