Język malajski centralny

Język malajski centralny (indonez. bahasa Melayu Tengah, z niderl. Midden-Maleisch^[2]; ang. Central Malay, South Barisan Malay^[3]) – język austronezyjski używany w prowincjach Bengkulu, Lampung i Sumatra Południowa w Indonezji^[1][3]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim blisko 1,6 mln osób^[1].

bahasa Melayu Tengah

Obszar	Bengkulu, Lampung, Sumatra Południowa (Indonezja)
Liczba mówiących	1,6 mln (2000)[1]
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki austronezyjskie Języki malajsko-polinezyjskie Języki malajskie Język malajski centralny
Status oficjalny
Ethnologue	6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-3	pse
IETF	pse
Glottolog	cent2053
Ethnologue	pse
Występowanie
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Według Ethnologue (wyd. 22, 2019) pojęcie to obejmuje następujące odmiany językowe: serawai, bengkulu, semenda, lintang, benakat, kisam, pasemah^{[uwaga 1]}, kikim, lematang ulu, ogan, enim, rambang^[1]. J. McDowell i K. Anderbeck (2020) pod pojęcie South Barisan Malay włączają dwie grupy dialektów: ogan, enim, rambang (Oganic) oraz bengkulu, lintang, besemah (wraz z kikim i kisam), lematang ulu, benakat, semenda, serawai, kaur i pekal (Highland)^[4].

Region charakteryzuje się złożoną sytuacją językową, gdzie nierzadko brak wspólnej identyfikacji etnolingwistycznej, wyrażanej poprzez wspólne nazwy języka (nawet jeśli odmiany poszczególnych miejscowości są wzajemnie zrozumiałe). Często tożsamość językowa jest powiązana z podziałami etnicznymi, społecznościami wiejskimi i cechami lokalizacji geograficznej (jak rzeki)^[5]. Terminy takie jak Central Malay (Midden-Maleisch) i (nowszy) South Barisan Malay, określające odmiany malajskiego z rejonu gór Barisan, pochodzą z literatury holenderskiej i anglojęzycznej^[3].

Malajski centralny należy do grupy języków malajskich, według klasyfikacji Ethnologue stanowi część tzw. makrojęzyka malajskiego^[1]. Może być także klasyfikowany jako wariant języka malajskiego^[2].

W użyciu są też języki indonezyjski i musi. W sferze edukacyjnej i religijnej preferowany jest język narodowy^[1]. Do zapisu tego języka stosuje się alfabet łaciński, aczkolwiek w ograniczonym zakresie^[1].

Uwagi

1. Dialekt zwany także besemah (Grimes 2003 ↓, s. 2:549; McDowell i Anderbeck 2020 ↓, s. 10) lub basemah (Muhadjir 2011 ↓, s. 286).

Przypisy

1. David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Malay, Central, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
2. Misliani 2017 ↓, s. 24.
3. McDowell i Anderbeck 2020 ↓, s. 10.
4. McDowell i Anderbeck 2020 ↓, s. 12–13, 20–25.
5. McDowell i Anderbeck 2020 ↓, s. 5.

Bibliografia

• B. Grimes: Malayic languages. W: William Frawley (red.): International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 2:547–550. DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001. ISBN 978-0-19-513977-8. OCLC 51478240. (ang.).
• Jonathan McDowell, Karl Anderbeck: The Malay Lects of Southern Sumatra. Paul Sidwell (red.). Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 2020, seria: JSEALS Special Publication 7. OCLC 8894504428. [dostęp 2024-02-27]. (ang.).
• Lisa Misliani: Variasi Aksara Lampung Lama pada Tiga Naskah Kuno Beraksara Lampung. W: Dewaki Kramadibrata (red.): Aksara, Naskah, dan Budaya Nusantara. Sukasari, Tangerang: Indigo Media, 2017, s. 21–44. ISBN 978-602-74720-6-8. OCLC 1089230932. (indonez.).
• Muhadjir: Arah Perkembangan Bahasa Indonesia. W: Riris K. Toha-Sarumpaet (red.): Ilmu Pengetahuan Budaya dan Tanggung Jawabnya: Analekta Pemikiran Guru Besar FIB UI. Jakarta: Penerbit Universitas Indonesia, 2011, s. 281–302. ISBN 978-979-456-468-4. OCLC 780414987. (indonez.).