Język dani Wielkiej Doliny
języki transnowogwinejski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Język dani Wielkiej Doliny, także dani – język transnowogwinejski używany w indonezyjskiej prowincji Papua, przez lud Dani. Posługuje się nim 75 tys. osób[1]. Jest to jeden z najbardziej znaczących języków papuaskich w indonezyjskiej części Nowej Gwinei (pod względem liczby użytkowników)[1].
![]() |
Nie mylić z: język dani zachodni (lani). |
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
75 tys. | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Kody języka | |||
Glottolog | gran1246 | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Jest znacznie zróżnicowany wewnętrznie, wyróżnia się kilka jego dialektów. Odmiany te mają wspólne cechy gramatyczne i dzielą 75% podstawowej leksyki[2]. Baza danych Ethnologue wyróżnia trzy odrębne języki o tej nazwie, używane w różnych zakątkach Wielkiej Doliny[3][4][5]. Ich bliskim krewnym jest język hupla[6].
Istnieją prace poświęcone morfologii i fonologii tego języka. Jeden z dialektów (Lower Grand Valley Dani) został dość dokładnie opisany pod względem gramatycznym (poświęcono mu opracowanie z 1981 r.[7]). Dani zachodni jest rozpatrywany jako odrębny język[8].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[3][4][5].