Józef Marceli Dzięcielski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Józef Marceli Dzięcielski herbu Jastrzębiec[1] (ur. w 1768, zm. w 1839) – biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy kujawski w latach 1819–1825, biskup diecezjalny lubelski w latach 1825–1839, od 1827 senator Królestwa Polskiego[2].
Szybkie fakty Data urodzenia, Data śmierci ...
| ||
Data urodzenia |
1768 | |
---|---|---|
Data śmierci |
1839 | |
Biskup diecezjalny lubelski | ||
Okres sprawowania |
1825–1839 | |
Biskup pomocniczy kujawski | ||
Okres sprawowania |
1819–1825 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Prezbiterat |
18 stycznia 1792 | |
Nominacja biskupia |
17 grudnia 1819 | |
Sakra biskupia |
5 marca 1820 | |
Odznaczenia | ||
![]() |
Zamknij
Szybkie fakty Data konsekracji, Konsekrator ...
Data konsekracji |
5 marca 1820 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||
| |||||||||||||
|
Zamknij
W 1826 był proboszczem włocławskiej kapituły katedralnej[3]. Przeniósł katedrę wraz z kapitułą z Krasnegostawu do Lublina[potrzebny przypis]. W 1828 był członkiem Sądu Sejmowego mającego osądzić osoby oskarżone o zdradę stanu[4].
Jako senator 25 stycznia 1831 podpisał akt detronizacji Mikołaja I Romanowa[5].
W 1829 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława I klasy[6].