Józef Bońkowski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Józef Bońkowski herbu Brodzic (zm. 1809[1]) – polski szlachcic, żupnik płocki (1766), łowczy zawkrzański (1786), cześnik zawkrzański (1788), podstoli płocki (1789), wojski raciąski, kawaler Orderu Świętego Stanisława (1793).
Brodzic | |
Data śmierci |
1809 |
---|---|
Ojciec |
Walenty Bońkowski |
Matka |
Marianna Piączyńska |
Żona |
Zofia Bogdańska h. Prus III |
Odznaczenia | |
Był synem Walentego i Marianny z domu Piączyńskiej. 27 września 1776 roku ożenił się w Pałukach z Zofią Bogdańską h. Prus III.
Posłował na Sejm Czteroletni z województwa płockiego, był jedynym posłem z tego województwa, który oponował przeciw Konstytucji 3 maja[2].
4 czerwca 1805 roku Józef Bońkowski kupił od Józefa Tadeusza Mostowskiego miasteczko Kuczbork oraz pobliskie wsie: Kuczbork-Wieś, Kozielsk, Ossowa, Olszewko, część Przyspy, Chodubki wraz z gruntem i łąką na Miłotkach za kwotę 220 000 zł czerwonych złotych 300. Posiadał również wsie Radzimowice i Giełczynek, części wsi Rydzyn i Prusocin oraz Zofiyki i Budzki Brod[1].