![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ac/Jos%25C3%25A9_Casado_del_Alisal%252C_en_La_Ilustraci%25C3%25B3n_Espa%25C3%25B1ola_y_Americana.jpg/640px-Jos%25C3%25A9_Casado_del_Alisal%252C_en_La_Ilustraci%25C3%25B3n_Espa%25C3%25B1ola_y_Americana.jpg&w=640&q=50)
José Casado del Alisal
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
José María Casado del Alisal (ur. 1830 w Villada, zm. 8 października 1886 w Madrycie) – hiszpański malarz[1].
![]() José Casado del Alisal, 1886 | |||
Data i miejsce urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | |||
Narodowość | |||
Dziedzina sztuki | |||
Epoka | |||
|
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d7/La_Rendici%C3%B3n_de_Bail%C3%A9n_%28Casado_del_Alisal%29.jpg/640px-La_Rendici%C3%B3n_de_Bail%C3%A9n_%28Casado_del_Alisal%29.jpg)
Uczył się w utworzonej w 1838 r. Escuela Municipal de Dibujo w Palencii, gdzie poznał artystów takich jak Dióscoro Puebla, Serafín Martínez del Rincón y Trives, Eugenio Oliva Rodrigo i Juan María de Velasco. Następnie studiował na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie pod kierunkiem Federica Madrazo[2].
W 1855 r. w nagrodę za obraz Wskrzeszenie Łazarza otrzymał stypendium na wyjazd do Rzymu, gdzie zaprzyjaźnił się z artystami takimi jak Antonio Gisbert i Dióscoro Puebla. Mieszkał w Neapolu, Mediolanie i Wenecji. W 1861 r. wyjechał do Paryża gdzie namalował El juramento de las Cortes de Cádiz, dzieło które zaprezentował na wystawie w 1862 r., i który znajduje się obecnie w gmachu Kongresu Deputowanych w Madrycie.
W 1860 otrzymał I medal na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie za obraz Ostatnie chwile Ferdynanda IV Pozwanego. W 1864 r. również otrzymał I medal na tej samej wystawie za dzieło Kapitulacja pod Bailén przedstawiające poddanie wojsk francuskich pod Bailén 19 lipca 1808 roku.
Był dyrektorem Akademii Hiszpańskiej w Rzymie oraz członkiem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych św. Ferdynanda w Madrycie. W 1881 r. na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych przedstawił obraz Dzwon z Hueski, za który nie otrzymał medalu, lecz wyróżnienie cum laude i w konsekwencji złożył rezygnację ze stanowiska dyrektora Akademii Hiszpańskiej.
Malował głównie sceny historyczne oraz portrety arystokracji (m.in. Izabeli II Hiszpańskiej i Alfonsa XII). Jego styl próbuje pogodzić reguły akademizmu z ideałami romantyzmu.