![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/94/Joseph_Klausner.jpg/640px-Joseph_Klausner.jpg&w=640&q=50)
Josef Klausner
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Josef Klausner (hebr. יוסף גדליה קלוזנר, właśc. Josef Gedalja Klauzner, ang. Joseph Klausner, ur. 20 sierpnia 1874 w Olkienikach, zm. 27 października 1958 w Tel Awiwie) – żydowski historyk, syjonista, krytyk literatury hebrajskiej, wykładowca, prezes Rady Języka Hebrajskiego, sympatyk syjonizmu rewizjonistycznego. Był kandydatem na pierwszego prezydenta Państwa Izrael w 1949 roku z ramienia partii Herut. Został laureatem Nagrody Bialika (1941 i 1949) oraz Nagrody Izraela (1958). Redagował również miesięcznik „Ha-Sziloach” w latach 1903–1926 i rocznik „Achiasaf”[1][2][3][4].
![]() | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
20 sierpnia 1874 |
Data i miejsce śmierci |
27 października 1958 |
profesor nauk humanistycznych | |
Specjalność: literatura hebrajska | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1902 – psychologia |
wykładowca akademicki, redaktor | |
Uczelnia | |
Stanowisko |
wykładowca |
Okres zatrudn. |
1917–1919 |
Uczelnia | |
Katedry |
Literatury Hebrajskiej |
Stanowisko |
wykładowca |
Okres zatrudn. |
od 1925 |
Prezes Rady Języka Hebrajskiego | |
Okres spraw. |
1942–1953 |
Redaktor naczelny Encyclopaedia Hebraica | |
Okres spraw. |
od 1950 (tomy 2-5 oraz 7-8) |
Odznaczenia | |
Nagroda Bialika, Nagroda Izraela, ![]() |