Loading AI tools
powstaniec listopadowy, sybirak Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joachim Leśniewicz herbu Półkozic[1] (ur. 1793 w Krasiłowie pod Kamieńcem Podolskim, zm. 27 kwietnia 1852 w Woroneżu) – kapitan wojska polskiego, spiskowiec, działacz niepodległościowy, powstaniec listopadowy, sybirak.
 Półkozic | |
| Rodzina |
Leśniewiczowie herbu Półkozic |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1793 |
| Data i miejsce śmierci |
27 kwietnia 1852 |
| Ojciec |
Józef Leśniewicz |
| Matka |
Tekla Dunin-Kozicka |
| Żona |
Ludwika Glinka |
| Dzieci |
Zofia |
| Odznaczenia | |
 | |
Jedyny syn Józefa i Tekli z Dunin-Kozickich, właścicieli dóbr Teremkowce[2], Jurkowce[3] i Bereżanka na Podolu. Wnuk komornika granicznego podolskiego Józefa Leśniewicza z Wielkiej Mukszy i jego drugiej żony, podczaszanki inflanckiej Joanny z Szyrynów[1].
W 1817 rozpoczął służbę w armii Królestwa Polskiego jako oficer kwatermistrzostwa generalnego. W 1819 związał się z Wolnomularstwem Narodowym Waleriana Łukasińskiego. Zmuszony do dymisji z wojska polskiego w stopniu porucznika (12.10.1821). Po wystąpieniu z wojska powrócił do rodzinnego majątku na Podole, zostając sędzią powiatu kamienieckiego. W 1828 uczestniczył w wojnie rosyjsko-tureckiej.
W czasie powstania listopadowego należał do tzw. junty przygotowującej powstanie na Podolu i był odpowiedzialny za organizację funduszów. 19 lutego 1831 r. zawiązano tajne Towarzystwo Patriotyczne Podolskie, na czele którego stanęła siedmioosobowa Rada Centralna (tzw. Junta). Jednocześnie Joachim Leśniewicz został wybrany w skład Rady Centralnej[4]. Po bitwach pod Daszowem i Majdankiem przedostał się przez Galicję do Królestwa Polskiego. Służył w kwatermistrzostwie. Awansował na kapitana, a 15 września 1831 roku został odznaczony złotym krzyżem Virtuti Militari (nr 2463). Wraz z bratem stryjecznym, Tytusem Leśniewiczem z Wielkiej Mukszy, wybitnie zasłużył się w obronie Zamościa[5]. Po upadku twierdzy (23 października 1831) powrócił do majątku rodzinnego na Podole, korzystając z gwarancji nietykalności udzielonej obrońcom Zamościa.
W 1835 rozpoczął działalność w założonym przez Gaspra Maszkowskiego i Leonarda Łepkowskiego tajnym Towarzystwie Filodemicznym. Uczestniczył w naradzie, na mocy postanowień której Towarzystwo przystąpiło do zorganizowanego przez Szymona Konarskiego Stowarzyszenia Ludu Polskiego. W kwietniu 1838 wraz Ludwikiem Januszewskiem został wybrany przez spiskowców podolskich na reprezentanta Podola na zjazd Stowarzyszenia w Berdyczowie (3 czerwca 1838).
Po dekonspiracji spisku został aresztowany, osadzony w twierdzy kijowskiej. W procesie kijowskim skazany na 15 lat katorgi i konfiskatę majątku (skonfiskowano Teremkowce i Jurkowce[6][7]). Zesłany na Syberię do Tobolska; 7 kwietnia 1839 r. został przeniesiony do Irkucka. Początkowo mieszkał w domu wybudowanym przez dekabrystę ks. Aleksandra Odojewskiego[8][9]. W Irkucku najpierw pracował w fabryczce, potem pozwolono mu na osiedlenie w mieście.
W 1847 r. przewieziono go do Woroneża, gdzie zmarł 27 kwietnia 1852 r.
16 marca 1883 r. zwłoki Joachima Leśniewicza ekshumowano i przewieziono do Zbrzyzia pod Kamieńcem Podolskim.
Joachim Leśniewicz pozostawił po sobie obszerny rękopis pamiętników, których późniejszy los nie jest znany.
Joachim Leśniewicz był żonaty z Ludwiką z domu Glinka, która dobrowolnie towarzyszyła mu w zesłaniu na Syberię. Miał córkę Zofię, żonę Aleksandra Dymitrowicza, i syna Aleksandra, ożenionego z Przygodzką[10].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
