Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jo’aw Galant (hebr. יואב גלנט, ang. Yoav Gallant; ur. 8 listopada 1958 w Jafie) – izraelski wojskowy i polityk, dowódca sił izraelskich w regionie Dystryktu Południowego. Od 2015 poseł do Knesetu, minister budownictwa (2015–2019), minister alii i imigracji (2019–2020), minister edukacji (2020–2021), od 2022 minister obrony Izraela.
Jo’aw Galant (2023) | |
Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1958 |
---|---|
Poseł do Knesetu | |
Okres |
od 2015 |
Przynależność polityczna | |
Minister budownictwa | |
Okres |
od 2015 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister alii i integracji | |
Okres |
od 2019 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister edukacji | |
Okres |
od 17 maja 2020 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister obrony | |
Okres |
od 29 grudnia 2022 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik |
Urodził się w Jafie w 1958 roku, w rodzinie polskich Żydów. Posiada tytuł licencjata z ekonomii, który uzyskał na Uniwersytecie w Hajfie. W 1977 roku rozpoczął karierę wojskową wstępując do marynarki wojennej, służąc w jednostce operacyjnej Szejjetet 13[1]. Pod koniec lat 90. XX wieku, Galant przeniósł się do sił lądowych. Otrzymawszy stopień generała-majora (alluf, odpowiednik generała dywizji) został szefem departamentu obrony w gabinecie premiera Izraela.
Był szefem oddziałów izraelskich w Dystrykcie Południowym i jednym z dowódców operacji w Strefie Gazy, prowadzonej na przełomie 2008 i 2009. 22 sierpnia 2010 został mianowany szefem Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela[2].
W wyborach w 2015 został wybrany posłem z listy My Wszyscy. W rządzie Binjamina Netanjahu został ministrem budownictwa i mieszkalnictwa[3]. Pod koniec 2018 roku opuścił dotychczasowe ugrupowanie i przeszedł do Likudu. 2 stycznia 2019 zrezygnował z mandatu posła (zastąpił go Fentahun Sejum), przestał też pełnić funkcję ministra, którą objęła Jifat Szasza-Bitton. 9 stycznia na nowo wszedł w skład rządu, jako minister absorpcji imigrantów[4] – zastępując w ministerstwie samego premiera oraz, pełniącego obowiązki, Jariwa Lewina. W wyborach w kwietniu 2019 ponownie zdobył mandat poselski, z listy Likudu.
17 maja 2020 roku zaprzysiężony na ministra edukacji[5]. 13 czerwca 2021 w wyniku utworzenia nowego rządu, na stanowisku ministra zastąpiła go Jifat Szasza-Bitton[6]. 29 grudnia 2022 został ministrem obrony w kolejnym rządzie Binjamina Netanjahu[7].
20 maja 2024 roku Prokurator Międzynarodowego Trybunału Karnego w Hadze Karim Khan poinformował, że wniósł wniosek o nakazy aresztowania dla premiera Binjamina Netanjahu i ministra obrony Izraela Jo’awa Galanta, a także trzech przywódców Hamasu. Prokurator MTK zarzucił premierowi Izraela i ministrowi obrony zbrodnie popełnione w Strefie Gazy podczas wojny Izraela z Hamasem, m.in. posługiwanie się głodem jako metodą prowadzenia wojny, umyślne powodowanie wielkiego cierpienia czy kierowanie ataków na ludność cywilną[8][9].
Jest żonaty, ma trójkę dzieci[3].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.