Jezioro Goczałkowickie
jezioro zaporowe w południowej Polsce / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jezioro Goczałkowickie[1] (Zbiornik Goczałkowicki) – zbiornik zaporowy na Wiśle utworzony w 1956 roku przez spiętrzenie wód rzecznych zaporą w Goczałkowicach-Zdroju w województwie śląskim. Powierzchnia maksymalna zbiornika wynosi 3200 ha, a pojemność całkowita około 168 mln m³. Maksymalny poziom piętrzenia to 257 m n.p.m. Długość zapory wynosi 2980 m.[2] Jest to zbiornik retencyjny zaopatrujący w wodę część Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego, zapewniając 38% uzdatnionych wód powierzchniowych dla Górnośląskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów S.A. w Katowicach[3]. Oprócz zaopatrzenia w wodę pełni on także funkcje retencyjne i gospodarcze (gospodarka rybacka)[3].
Jezioro Goczałkowickie z powietrza (w głębi po prawej Zbiornik Łąka) | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rzeka | |||
Data budowy |
1950–1955 | ||
Data uruchomienia |
1956 | ||
Pojemność całkowita |
168 mln m³ | ||
Wysokość lustra wody |
257 m n.p.m. | ||
Powierzchnia |
32 km² | ||
Wysokość zapory |
14 m | ||
Funkcja |
przeciwpowodziowy, technologiczny, | ||
49°55′39″N 18°52′20″E | |||
|
Okolice zbiornika są miejscem lęgowym wielu gatunków ptaków. Obszar zbiornika jest objęty strefą zakazów, z zakazem wstępu na jego obszar[3]. Dla ruchu pieszego i rowerowego udostępniono koronę zapory tworząc „część spacerową” łączącą Goczałkowice-Zdrój z Zabrzegiem, dzięki czemu okolica zbiornika Goczałkowickiego stała się miejscem rekreacyjnym. Władze lokalne dążyły do udostępnienia terenu zbiornika do celów rekreacyjnych, jednak administracja zbiornika nie wyraża zgody na to[3].
Jedyny większy dopływ uchodzący w sposób naturalny do Jeziora Goczałkowickiego to potok Bajerka.