Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jesús „Jess” Franco[1] (ur. 12 maja 1930 w Madrycie, zm. 2 kwietnia 2013 w Maladze) – hiszpański reżyser, scenarzysta, operator filmowy i aktor[2].
 Jesús Franco (2008) | |
| Prawdziwe imię i nazwisko |
Jesús Franco Manera |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 maja 1930 |
| Data i miejsce śmierci |
2 kwietnia 2013 |
| Zawód |
reżyser, scenarzysta, operator filmowy, aktor |
| Współmałżonek |
Nicole Guettard |
| Lata aktywności |
1959–2013 |
Urodził się w Madrycie[3] w rodzinie pochodzenia kubańsko-meksykańskiego. Od najmłodszych lat interesował się muzyką, a w wieku sześciu lat pod opieką starszego brata Enrique tworzył swoje pierwsze kompozycje. Był wielkim fanem jazzu, szczególnie twórczości Clifforda Browna i Jamesa P. Johnsona[4].
Po zakończeniu hiszpańskiej wojnie domowej wstąpił do Real Conservatorio de Madrid, aby uczyć się gry na fortepianie[5]. Po ukończeniu studiów prawniczych wstąpił do Institut des hautes études cinématographiques w Paryżu i zaczął rozwijać karierę jako reżyser. Studiował też techniki reżyserskie w Paryżu i po przyjeździe do Hiszpanii pracował jako asystent dyrektora reżyserów, w tym również takich jak Juan Antonio Bardem, Luis García Berlanga czy Orson Welles[6].
Jego kariera rozpoczęła się, kiedy zrealizował komedię fantasy Mamy po 18 lat (Tenemos 18 Años, 1959) i dramat kryminalny Czerwone usta (Labios rojos, 1960). W 1960 roku otrzymał Nagrodę Specjalną w kategorii Najlepszy hiszpańskojęzyczny film krótkometrażowy za Estampas guipuzcoanas número 2: Pío Baroja (1960).
Jego kultowy film Okropny doktor Orloff (Gritos en la noche, 1962) otrzymał szeroką dystrybucję w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Pracował pod pseudonimem David Khune i Frank Hollmann. Kolejne realizacje to Cień Zorro (Cabalgando hacia la muerte, 1962), Miss Muerte (1965), Necronomicon – Geträumte Sünden (1967), The Castle of Fu Manchu (1968), Dziewięćdziesiąt dziewięć kobiet (Der heiße Tod, 1968) z Herbertem Lomem, Mercedes McCambridge i Marią Schell, Justine (Justine ovvero le disavventure della virtù, 1968) z Klausem Kinski i Rominą Power, Wenus w futrze (Paroxismus – Può una morta rivivere per amore?, 1969) z Jamesem Darrenem i Barbarą McNair, Wampiryczne lesbijki (1971), Robinson i jego dzikie niewolnice (Robinson und seine wilden Sklavinnen, 1972) z Barbarą Nielsen i Danielem Martínem, La comtesse noire (1973), Frauengefängnis (1975) i Die Liebesbriefe einer Portugiesischen Nonne (1977).
Jednak pomimo sukcesu dwóch filmów z Christopherem Lee – Krwawy sędzia (El Juez Sangriento, 1969) i Hrabia Dracula (El Conde Dracula, 1969), nigdy nie osiągnął komercyjnego sukcesu[7]. W 1970 przeniósł się z Hiszpanii do Francji. Realizował niskobudżetowe filmy o przemocy[8]. Jego filmy koncentrowały się wokół lesbijskich wampirów, kobiet w więzieniu i poszukiwań seksualnych, w tym kilka opartych było na tekstach markiza de Sade’a. Jego filmy często zawierały długie niekontrolowane sceny nagich kobiet, kręcone (na podłodze lub w łóżku) w nieprzerwanych ujęciach (np. Les possédées du diable (1974) czy La Comtesse noire (1975)). Z czasem wiele osób z branży uznało go za reżysera filmów pornograficznych z powodu ogromnej liczby produkcji dla dorosłych[9], oznaczonych X[10].
W 2009 otrzymał nagrodę Goya za całokształt twórczości[11] i nagrodę Huevo de Colón Award w Walencji[12].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
