Jerzy Radziwiłł (1721–1754)
wojewoda nowogródzki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jerzy Radziwiłł herbu Trąby (ur. 4 lutego 1721, zm. 13 grudnia 1754 w Jaworze) – książę Świętego Cesartswa Rzymskiego, wojewoda nowogródzki w latach 1746-1754, starosta nowogródzki i luboszański przed 1744 rokiem, pułkownik chorągwi husarskiej wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego[1], marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1744 roku[2].
Szybkie fakty Rodzina, Data urodzenia ...
Trąby | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia | |||
Data i miejsce śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Barbara Franciszka Zawisza-Kieżgajłło | ||
Żona |
Salomea Anna Sapieha | ||
Odznaczenia | |||
|
Zamknij
Syn Mikołaja Faustyna, brat Albrechta, Stanisława oraz Udalryka Krzysztofa.
Poseł na sejm 1746 roku z powiatu nowogródzkiego[3].
Za zasługi został odznaczony Orderem Orła Białego 3 sierpnia 1750 w Warszawie. Przez małżeństwo z Salomeą Anną Sapiehą, córką Jerzego Stanisława Sapiehy był spowinowacony z rodziną Sapiehów.