Jaskinia Kapowa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Jaskinia Kapowa[1] (ros. Капова пещера), Szulgan-Tasz (basz. Шүлгәнташ) – jaskinia krasowa położona na Uralu Południowym w Rosji, w Baszkortostanie, nad brzegiem rzeki Biełaja[1], w Rezerwacie przyrody „Szulgan-Tasz”, około 200 km na południowy wschód od Ufy[2]. Stanowisko archeologiczne z późnopaleolitycznymi malowidłami jaskiniowymi.
Wejście do jaskini | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Republika | |||
Długość |
2600 m | ||
Deniwelacja |
103 m | ||
53°02′40″N 57°03′50″E | |||
| |||
Strona internetowa |
Jaskinia ma 2,6 km długości, deniwelacja wynosi 103 m[1]. Składa się z dwóch pięter, na dolne prowadzi korytarz o długości 300 m, na górny można się dostać pionowym kominem krasowym o wysokości 29 m[3]. Po raz pierwszy została opisana w 1760 roku przez Piotra Ryczkowa, badania archeologiczne rozpoczął w latach 60. XX wieku Otto Bader[2]. Na obydwu piętrach jaskini znajduje się ponad 50 malowideł naskalnych[2], odkrytych w 1959 roku przez A. Riumina[4]. Częściowo zatarte rysunki, wykonane czerwonym lub czarnym barwnikiem, przedstawiają faunę plejstoceńską (mamuty, konie, żubry, nosorożce włochate), a także abstrakcyjne znaki geometryczne i prawdopodobnie wizerunki ludzkie[2].
W trakcie eksploracji jaskini odkryto ślady ognisk oraz szczątki zwierzęce: kieł mamuta, kości niedźwiedzi jaskiniowych, lisów, zajęcy[4]. Ubogi materiał archeologiczny, odkryty w warstwie datowanej metodą radiowęglową na 14680–13930 lat temu, obejmuje zabytki kamienne w postaci nieretuszowanych wiórów, wiórki tylcowe typu epigraweckiego i fragment naczynia z wypalonej gliny[3] – prawdopodobnie lampki lub pojemnika na barwniki malarskie[4]. W 2009 roku odnaleziona została także czaszka dziecka płci żeńskiej[2].