Jan Tchórznicki

Jan Antoni Tchórznicki (ur. 2 stycznia 1908 w Poznaniu, zm. 16 maja 1972 we Freeport na Bahamach) – polski wojskowy, komandor podporucznik Polskich Sił Zbrojnych.

Jan Antoni Tchórznicki

komandor podporucznik[b]
Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1908 Poznań
Data i miejsce śmierci	16 maja 1972 Freeport, Bahamy
Przebieg służby
Lata służby	1932–1947
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna (II RP) Polska Marynarka Wojenna
Stanowiska	dowódca ORP Burza (tymczasowo), ORP Krakowiak, ORP Piorun
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Przebieg służby

Był synem Antoniego Bronisława Tchórznickiego (1878-1928) i Marii Teodory z d. Kozerskiej (1881–1945)^[1]. Ok. 1930 ukończył Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu.

Od 1932 referent w Dowództwie Floty^[2]. Następnie oficer artylerii w Dowództwie Obrony Wybrzeża Morskiego w Gdyni (od września 1934 do 25 sierpnia 1935)^[3]. Potem był oficerem kursowym podczas kursu szkoleniowego oficerów Marynarki Wojennej – rocznik ósmy od lipca 1935 do października 1938^[4] i dziewiąty od lipca 1935 do października 1938^[4].

Następnie został oficerem wachtowym na ORP „Iskra” – pierwszy rejs odbył w dniach 30 sierpnia – 23 listopada 1932 na Azory^[4]. W kolejnym rejsie był już oficerem nawigacyjnym podczas tzw. rejsu kandydackiego^[4]. Następnie był oficerem kursowym podczas dziewiątego rejsu ORP Iskra (20 maja – 23 września 1936) na Azory i Morze Śródziemne^[5].

Później Tchórznicki był członkiem załogi ORP „Burza”, na którym pełnił służbę podczas wybuchu II wojny światowej i przedostał się do Wielkiej Brytanii^[6]. W październiku 1938 został I oficerem artylerii na tym okręcie^[7], a od 5 do 16 czerwca 1940 oraz od 30 listopada 1940 do 22 stycznia 1941 sprawował tymczasowo funkcję dowódcy tej jednostki^[8]. Od lipca 1940 do 9 marca 1942 był zastępcą dowódcy okrętu^[7]. Następnie, od 22 maja 1942 do 14 czerwca 1943 był dowódcą ORP Krakowiak^[9].

Od 24 maja 1943 do stycznia 1945 pełnił funkcję I oficera Sztaby Komendy Morskiej „Południe” Plymouth (działającej w latach 1942– 1947)^[10]. Był także nieetatowym wykładowcą w Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej i w Szkole Podchorążych Rezerwy Marynarki Wojennej w Bickleigh (od 15 października 1943 do stycznia 1945)^[11]. W okresie od 6 stycznia do 25 listopada 1945 był dowódcą ORP „Piorun”^[12]. Potem, w latach 1946–1947 był komendantem Centrum Przeszkolenia Zawodowego Marynarki Wojennej^[13].

Awanse

• 15 sierpnia 1930 – podporucznik marynarki
• 1 stycznia 1933 – porucznik marynarki
• 19 marca 1938 – kapitan marynarki
• 19 maja 1943 – komandor podporucznik
• 29 marca 1946 – komandor porucznik

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8960^[14]

Uwagi

1. mianowany przez władze RP na uchodźstwie po 1945 komandorem porucznikiem
2. mianowany przez władze RP na uchodźstwie po 1945 komandorem porucznikiem

Przypisy

1. Karta meldunkowa z Poznania. szukajwarchiwach.pl. [dostęp 2016-05-07]. (pol.).
2. Sawicki 2011 ↓, s. 228.
3. Sawicki 2011 ↓, s. 236.
4. Sawicki 2011 ↓, s. 264.
5. Sawicki 2011 ↓, s. 265.
6. Sawicki 2011 ↓, s. 331.
7. Sawicki 2011 ↓, s. 304.
8. Sawicki 2011 ↓, s. 303.
9. Sawicki 2011 ↓, s. 407.
10. Sawicki 2011 ↓, s. 372.
11. Sawicki 2011 ↓, s. 388.
12. Sawicki 2011 ↓, s. 404.
13. Sawicki 2011 ↓, s. 384.
14. ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 520.

Bibliografia

• Jan Kazimierz Sawicki: Kadry Morskie Rzeczypospolitej. T. V. Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne, 2011. ISBN 978-83-932722-0-4.