Iwona Lindstedt
polska muzykolożka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Iwona Lindstedt (ur. 9 lutego 1969[1]) – polska muzykolożka, profesorka w Instytucie Muzykologii UW, redaktorka naczelna Polskiego Rocznika Muzykologicznego (od 2016). Zajmuje się historią, teorią i estetyką muzyki XX i XXI w. z naciskiem na twórczość polskich kompozytorów.
Państwo działania | |
---|---|
Data urodzenia |
9 lutego 1969 |
Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych | |
Specjalność: muzykologia | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1998 – muzykologia |
Habilitacja |
2011 – muzykologia |
Profesura |
2024 |
Nauczycielka akademicka | |
Uczelnia | |
Okres zatrudn. |
od 1998 |
Jest współautorką internetowych projektów popularnonaukowych promujących twórczość polskich kompozytorów realizowanych przy Polskim Centrum Informacji Muzycznej (portale poświęcone Tadeuszowi Bairdowi, Tomaszowi Sikorskiemu i Kazimierzowi Serockiemu), a także Narodowego Instytutu Audiowizualnego (redaktor kolekcji Trzej Kompozytorzy: Witold Lutosławski, Henryk Mikołaj Górecki i Krzysztof Penderecki, kolekcji Andrzej Panufnik i Wojciech Kilar oraz w ramach oddzielnej strony MusicInMovement.eu redaktorką projektu obejmującego twórczość Louisa Andriessena, Pierre'a Bouleza, Arvo Pärta i Kazimierza Serockiego).
Uzyskała stopień magistra muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc pracy Symfonie Józefa Kofflera. Problemy źródłowe i muzyczno-analityczne pisanej pod kierunkiem Macieja Gołąba (1994). Doktoryzowała się na podstawie rozprawy Dodekafonia i serializm w twórczości kompozytorów polskich XX wieku pisanej pod kierunkiem Macieja Gołąba (1998, druk 2001), a habilitowała się na podstawie książki Sonorystyka w twórczości kompozytorów polskich XX wieku (2011). W 2024 otrzymała tytuł profesora nauk humanistycznych[2]. W 2020 została dyrektorką Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego.