Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
It Takes a Lot to Laugh, It Takes a Train to Cry – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w lipcu i wydana na albumie Highway 61 Revisited w sierpniu 1965 r.
Wykonawca utworu z albumu Highway 61 Revisited | |
Bob Dylan | |
Wydany | |
---|---|
Nagrywany | |
Gatunek | |
Długość |
4:09 |
Twórca |
Bob Dylan |
Producent |
Bob Johnston |
Wydawnictwo |
„It Takes a Lot to Laugh, It Takes a Train to Cry” wykorzystuje jeden z archetypicznych tematów bluesów – „kolej żelazną” czyli pociąg. Był on zawsze uważany za symbol męskości, męskiej mocy. Dylan – sam drobnej postury, co szczególnie dobrze jest widoczne w filmie Pat Garrett i Billy Kid – wychowywał się na „kowbojskim” serialu telewizyjnym „Gunsmoke”, którego bohaterem był Matt Dillon, od którego zaczerpnął w 1958 r. swój sceniczny pseudonim (bez żadnego związku z poetą walijskim Dylanem Thomasem, o którym nic nie wiedział). W 1963 r. podczas Newport Folk Festival Dylan tak chciał wszystkim imponować swoją męskością, że paradował z olbrzymim biczyskiem, z którego strzelał na lewo i prawo.
Jednak ten szybki blues został wzbogacony; Dylan zderzył tu męskość z emocjonalnością, a ściślej – z emocjonalnością poety podatną na zranienie. Dlatego utwór ten wyraża uczucia frustracji i samotności poprzez serię luźno powiązanych obrazów związanych ze związkami między kobietą a mężczyzną. Dylan aluzyjnie nawiązał tu także do śmierci Chrystusa „na szczycie wzgórza”.
Dylan właściwie nigdy nie wytłumaczył tytułu piosenki (ale też nikt go o to oficjalnie nigdy nie zapytał). Źródeł utworu można doszukać się w bluesach miejskich, które powstawały w latach 40. XX w. w takich miastach Środkowego Zachodu USA jak Kansas City i St. Louis. Pewne sformułowania poetyckie mają związek z „Poor Me” Charleya Pattona (nagranym 1 lutego 1934 w Nowym Jorku), „Milk Cow Blues” Kokomo Arnolda (nagranym 10 września 1934 w Chicago) oraz z tradycyjną piosenką „Rocks and Gravel”.
Piosenka ulegała twórczej ewolucji; początkowym (bo jeszcze z 15 czerwca) tytułem był „Phantom Engineer” i „Phantom Engineer Number Cloudy” jednak szybko została przemianowana na „It Takes a Lot to Laugh”. Al Kooper wspomina, że próbowali wielkiej ilości wariantów utworu. Dokonano kilkunastu nagrań piosenki, wiele z nich jest bardzo szybkich, dużo szybszych od wersji, która została ostatecznie wybrana z nagrań dokonanych 29 lipca.
Chociaż kompozycja ta wykonywana była w każdej dekadzie kariery Dylana, to stosunkowo rzadko. Była jednym z trzech utworów wybranych przez Dylana do wstrząśnięcia publiczności folkowej poprzez wykonanie jej na elektrycznych instrumentach na Newport Folk Festival w 1965 r.
Mocno bluesową wersją przedstawił Dylan publiczności podczas festiwalu Woodstock II w 1994 r.
Pod koniec 2003 r. dodał do utworu długie wirtuozerskie solo na harmonijce ustnej.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.