Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Instytut Chemii Ogólnej – jednostka organizacyjna Ministerstwa Przemysłu Chemicznego, istniejąca w latach 1951–1961, powołana z zadaniem prowadzenia teoretycznych i technologicznych prac naukowo-badawczych w zakresie inżynierii chemicznej, fizykochemii, fizyki oraz analizy technicznej w celu zapewnienia postępu technicznego w przemyśle chemicznym.
Na podstawie zarządzenie Ministra Przemysłu Chemicznego z 1951 r. w sprawie przystosowania organizacji instytutu naukowo-badawczego przemysłu pod nazwą Główny Instytut Chemii Przemysłowej do wymagań ustawy z 1951 r. o tworzeniu instytutów naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej ustanowiono Instytut[1]. Powołanie Instytutu pozostało w związku ustawą z 1951 r. o tworzeniu instytutów naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej[2].
Zwierzchni nadzór nad instytutem sprawował Minister Przemysłu Chemicznego.
Zadaniem instytutu było prowadzenie prac naukowo-badawczych, mających na celu rozwój produkcji przemysłowej w dziedzinie inżynierii chemicznej, fizykochemii, fizyki oraz analizy technicznej, a w szczególności[3]:
Na czele Instytutu stał dyrektor, który kierował samodzielnie działalnością Instytutu i był za nią odpowiedzialny. Dyrektor zarządzał instytutem przy pomocy trzech zastępców. Zastępcy mieli przydzielony zakres prac, za który odpowiadali przed dyrektorem.
Przy Instytucie działała Rada Naukowa, która składała się z przewodniczącego, jego zastępcy i 18 członków, powoływanych przez ministra na okres 3 lat spośród przedstawicieli nauki i znawców zagadnień wchodzących w zakres działania instytutu.
Do zadań Rady Naukowej należało:
Na podstawie zarządzenie Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z 1961 r. w sprawie ustalenia wykazu instytutów naukowo-badawczych uważanych za instytuty techniczne zlikwidowano Instytut[4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.