![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/20/Woman_dog_Louvre_F114.jpg/640px-Woman_dog_Louvre_F114.jpg&w=640&q=50)
Imadło (plastyka)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Imadło – boczny lub górny uchwyt gabarytowego przedmiotu (np. kufra, skrzyni, naczynia), służący do jego przemieszczania[1].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/20/Woman_dog_Louvre_F114.jpg/640px-Woman_dog_Louvre_F114.jpg)
Potocznie nazywany uchem (np. w naczyniach). Bocznie najczęściej rozmieszczane parami. Termin używany najczęściej w sztukach plastycznych oraz w archeologii, głównie w odniesieniu do wyrobów ceramicznych[2], w których nadawano mu rozmaitą formę: imadła listwowego (w kształcie poziomej listwy nałożonej na powierzchnię naczynia ), taśmowego (uformowanego z wyciągniętej i spłaszczonej gliny) albo pętlowego (wykonanego z wałka glinianego)[3].