Illicium (anatomia ryb)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Illicium – narząd służący jako wabik dla potencjalnej ofiary, występujący u niektórych gatunków żabnicokształtnych ryb głębinowych. Utworzony jest z przekształconego w elastyczną wić pierwszego przedniego promienia płetwy grzbietowej i zakończony mięsistym wabikiem (esca)[1], o różnym kształcie i budowie. Samice większości matronicowców (Ceratioidei) są zaopatrzone w illicium, na którego czubku znajduje się narząd świetlny (niewątpliwie zwiększający jego funkcję w przyciąganiu ofiary[2]).
Illicium antenariusowatych jest dobrze widoczne i wykazuje dużą zmienność pomiędzy gatunkami; ogackowate mają krótkie illicium oraz otwierającą się do przodu jamkę, w której umieszczana jest esca, kiedy illicium jest wycofane; u przedstawicieli Gigantactinidae narząd ten osiąga długość równą lub większą od długości ciała ryby[2].
- Lasiognathus beebei
- Gigantactis gargantua
- Przedstawiciel rodziny antenariusowatych