![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e9/Ignacy_Matuszewski_foto_%2528cropped%2529.jpg/640px-Ignacy_Matuszewski_foto_%2528cropped%2529.jpg&w=640&q=50)
Ignacy Matuszewski (krytyk)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ignacy Erazm Stanisław Matuszewski (ur. 2 czerwca 1858 w Wilanowie koło Warszawy, zm. 10 lipca 1919 w Warszawie)[1] – krytyk literacki, współpracownik „Przeglądu Tygodniowego”, kierownik literacki „Tygodnika Ilustrowanego”, autor artykułów w czasopiśmie „Witeź”, kierownik działu humanistycznego Encyklopedii Orgelbranda, prezes Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy.
![]() Fotografia Ignacego Matuszewskiego, ok. 1901 r. | |||
Imię i nazwisko |
Ignacy Erazm Stanisław Matuszewski | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
2 czerwca 1858 | ||
Data i miejsce śmierci |
10 lipca 1919 | ||
Dziedzina sztuki |
esej, szkic literacki | ||
Ważne dzieła | |||
Słowacki i nowa sztuka | |||
| |||
|
Syn Ignacego, powstańca styczniowego, i Eufemii z Lisieckich. Ojciec pułkownika Ignacego Matuszewskiego, ministra skarbu II Rzeczypospolitej.
Jego główna praca krytyczna dotyczyła późnej, mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego, o której opublikował studium Słowacki i nowa sztuka w 1902 roku. Wskazywał w niej prekursorstwo autora Króla-Ducha wobec polskiego i europejskiego modernizmu.
Interesował się spirytyzmem i mediumizmem: w 1896 roku wydał pracę Czarnoksięstwo i mediumizm, w której przedstawił rys historyczny tych zjawisk, a także opisał własne doświadczenia z medium Eusapią Palladino, którą poznał po sprowadzeniu jej do Warszawy przez Juliana Ochorowicza.
W latach 1909–1918 wykładał literaturę powszechną na Wydziale Humanistycznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie[2].