Hrehory Hrynkowicz Wołłowicz
kasztelan nowogródzki / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Hrehory Hrynkowicz Wołłowicz (Grzegorz Wołłowicz), białorus. Рыгор Валовіч; zm. na początku 1586 r.) – przedstawiciel litewskiej magnaterii z rodu Wołłowiczów, syn Hrynki Chodkiewicza Wołłowicza, brat Bohdana, Łukasza, Iwana; marszałek hospodarski (1558–1565), kasztelan nowogródzki od 1566 r., starosta słonimski (1560–1584).
Ten artykuł dotyczy kasztelana nowogródzkiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Bogoria | |
Rodzina |
Wołłowiczowie herbu Bogoria |
---|---|
Data śmierci | |
Ojciec |
Hrynko Wołłowicz |
Na sejmie bielskim 1564 roku był świadkiem wydania przywileju bielskiego przez króla Zygmunta II Augusta[1]. Podpisał unię lubelską 1569 roku[2]. Znany z udziału w sejmiku w Rudnikach we wrześniu 1572 r. podczas pierwszego bezkrólewia, gdzie, podobnie jak pozostali uczestniczący w zjeździe senatorowie prawosławni, opowiedział się przeciw kandydaturze Iwana Groźnego na tron polski[3]. W czasie elekcji Stefana Batorego opowiadał się za kandydaturą Maksymiliana Habsburga[4].