Homo floresiensis
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Homo floresiensis (pol. Człowiek z Flores) – wymarły gatunek hominida, wyróżniający się drobną budową ciała i niewielkim mózgiem, odkryty w 2003 w Liang Bua – wapiennej jaskini na indonezyjskiej wyspie Flores. Ostatnie szczątki jego przedstawicieli, czyli niemal kompletny szkielet kobiety, datuje się na około 50 tysięcy lat. W pobliżu odkryto też szczątki ośmiu innych przedstawicieli tego gatunku oraz kamienne narzędzia datowane na okres od 50 do 190 tysięcy lat.
|
Ten artykuł należy dopracować |
Homo floresiensis | |||
P. Brown et al., 2004 | |||
Czaszka Homo floresiensis | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Homo floresiensis | ||
Zasięg występowania | |||
Położenie wyspy Flores (czerwona) | |||
| |||
|
Flores cieszy się sławą zaginionego świata, gdzie gatunki dawno wymarłe w innych częściach świata żyły jeszcze stosunkowo niedawno, bądź żyją nadal, przybrawszy formy skarlałe lub gigantyczne poprzez specjację allopatryczną. Istnieje możliwość, że Homo floresiensis przez pewien czas istniał równolegle z człowiekiem współczesnym, który przybył w te rejony prawdopodobnie około 55–35 tys. lat temu (dotychczas nie znaleziono na to dowodów w postaci szczątków Homo sapiens z tego okresu na okolicznych wyspach). Nie wiadomo jednak, czy oba gatunki w jakikolwiek sposób oddziaływały na siebie.
Z tego też względu Pierwsze wyniki badań szczątków kobiety z Flores, datujące jej śmierć na około 12 tysięcy lat wstecz, wywołały wielkie poruszenie w kręgach akademickich, gdyż taki fakt czyniłby ten gatunek ostatnim zamieszkującym ziemię hominidem nienależącym do grupy Homo sapiens. Wywnioskowano to ze znalezionych szczątków karłowatego stegodona – trąbowca, blisko spokrewnionego ze słoniem indyjskim, oraz wielkich jaszczurek, spokrewnionych z waranami z Komodo. W 2016 roku wyszło jednak na jaw, że wspomniane badania zostały przeprowadzone nierzetelnie, a ostatnia stwierdzona przedstawicielka Homo floresiensis umarła przed około pięćdziesięcioma tysiącami lat[1].
Nie jest wykluczone, że część jej towarzyszy, których pozostałości nadal nie odkryto, przetrwała w dżungli znacznie dłużej (co mogą sugerować żywe wśród floreskich tubylców jeszcze w XIX wieku legendy o Ebu Gogo, małym owłosionym człowieku), czy Orang-pendku.
Odkrywcy Homo floresiensis nazywają go „hobbitem”, poprzez skojarzenie go z postacią z dzieła J.R.R. Tolkiena.