Henryk Czyż (saper)

Henryk Czyż (ur. 20 lutego lub 4 marca 1885, zm. 1965^[1]) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.

Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

Henryk Czyż

podpułkownik saperów
Data urodzenia	20 lutego lub 4 marca 1885
Data śmierci	1965
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	VII Batalion Saperów, 1 Batalion Saperów Legionów, 1 Pułk Saperów, Dep. V. Inż. i Sap. MSWoj., Batalion Maszynowy, 10 Pułk Saperów, 10 Okręg Szefostwa Budowlanego
Stanowiska	zastępca dowódcy batalionu, p. o. dowódcy pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka, II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 20 lutego lub 4 marca^[2] 1885. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Zweryfikowany w stopniu kapitana saperów. W tym stopniu pełnił funkcję dowódcy VII batalionu saperów. Został awansowany do stopnia majora w korpusie inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3][4]. Służył w 1 batalionie saperów Legionów. W 1923, jako oficer nadetatowy 1 pułku saperów, pełnił funkcję kierownika referatu w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych^[5]. W październiku 1924 został przeniesiony do batalionu maszynowego na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu^[6][7]. Został awansowany do stopnia podpułkownika w korpusie inżynierii i saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[8]. W maju 1927 został przeniesiony z 1 psap do 10 pułku saperów w Przemyślu na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy pułku^[9][10]. Z tej jednostki na początku 1929 został przeniesiony na stanowisko zastępcy szefa 10 Okręgowego Szefostwa Budownictwa^[11], po czym w marcu tego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X^[12]. Z dniem 31 sierpnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku^[13].

Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Od 1940 był osadzony w obozie jenieckim NKWD w Griazowcu^[14][15].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych – czterokrotnie
• Medal Międzyaliancki

Przypisy

1. Kazimierz Zamorski, Dwa tajne biura 2 Korpusu, Poets and Painters Press, 1990, s. 168
2. Rocznik Oficerski 1928.
3. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 906.
4. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 828.
5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 20, 873.
6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 9 października 1924 roku, s. 582.
7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 819.
8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 591.
9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 128.
10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 578.
11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 14.
12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 87.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 218.
14. Jerzy Turski: Lista jeńców z obozu w Griazowcu. W: Zdzisław Peszkowski: Wspomnienia jeńca z Kozielska. Warszawa: Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1989, s. 67. ISBN 83-85015-66-3.
15. Lista jeńców Kampanii Wrześniowej 1939, umieszczonych w obozie w Griazowcu. raportnowaka.pl. s. 6. [dostęp 2015-11-20].

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.