Heimaey
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Heimaey (Vestmannaeyjar) – wyspa w archipelagu Vestmannaeyjar, u południowych wybrzeży Islandii. Znajduje się na niej największy port rybacki kraju, miasto Vestmannaeyjar.
Widok z lotu ptaka na wyspę Heimaey | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Akwen | |||
Powierzchnia |
13,4 km² | ||
Najwyższy punkt | |||
Populacja (2018) • liczba ludności |
| ||
63°26′N 20°16′W | |||
|
Wyspa jest pochodzenia wulkanicznego i wyłoniła się z morza około 40 tys. lat temu[2]. Według sag wyspa została początkowa zasiedlona przez zbiegłych irlandzkich niewolników, nazywanych ludźmi z Zachodu (stąd nazwa całego archipelagu – Wyspy Ludzi z Zachodu)[3]. Po ich wyśledzeniu i zamordowaniu, wyspy zajęli norwescy wikingowie. W 1413 roku biskup islandzki oddał wyspy królom Norwegii w zamian za długi.
W kolejnych stuleciach wyspę zamieszkiwali angielscy korsarze, później duńscy handlarze, a w XVII w. najechali je algierscy piraci pod wodzą Holendra Jana Jantzena. Największą tragedią był jednak wybuch wulkanu Laki w centralnej Islandii, z którego pyły zniszczyły wyspę. Kolejną wielką tragedią był wybuch położonego na wyspie wulkanu Eldfell 23 stycznia 1973 roku. Potoki lawy zniszczyły dużą część Heimaey i zagroziły zatoce, w której mieści się port. Po zakończeniu erupcji przystąpiono do odbudowy osady, a do dziś można podziwiać rozległe pola lawowe[4][2][5].
Na wyspie znajduje się port lotniczy Vestmannaeyjar[6]. Na jej południowym krańcu leży półwysep Stórhöfði, jedno z najbardziej wietrznych miejsc w Europie[7].