Loading AI tools
chorwacki klub piłki nożnej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HNK Gorica, właściwie Hrvatski Nogometni Klub Gorica – chorwacki klub piłkarski z siedzibą w Velikiej Goricy, powstały 16 lipca 2009 w wyniku fuzji klubów NK Radnik i NK Polet[2]. Obecnie występuje w rozgrywkach HNL.
Pełna nazwa |
Hrvatski Nogometni Klub Gorica | ||
---|---|---|---|
Przydomek |
Bikovi (Byki) | ||
Data założenia |
16 lipca 2009 (fuzja NK Radnik i NK Polet) | ||
Debiut w najwyższej lidze |
28 lipca 2018 | ||
Liga | |||
Państwo | |||
Adres |
Hrvatske Bratske Zajednice 80, 10410 Velika Gorica | ||
Stadion | |||
Prezes |
Nenad Črnko | ||
Trener |
Rajko Vidovic | ||
Asystent trenera |
Mensur Mujdza | ||
| |||
| |||
Strona internetowa |
W Velikiej Goricy i całym regionie Turopolje istnieje długa tradycja piłkarska. Pierwsze kluby futbolowe powstały w latach 30. XX wieku, ale najbardziej znany i osiągający największe sukcesy, klub piłkarski NK Radnik, powstał w 1945 roku, tuż po zakończeniu II wojny światowej.
NK Radnik osiągał umiarkowane sukcesy w Jugosławii, a jego największe sukcesy przypadają na pierwsze sezony w wolnej Chorwacji. Klub spędził dwa sezony w 1. HNL, 1992/1993, który zakończył na 13. miejscu z 25 punktami oraz 1993/1994, który zakończył na ostatnim 18. miejscu z ledwie 8 punktami i, aż 109 bramkami straconymi przy tylko 17 zdobytych. Po spadku zespół zaczął grać coraz gorzej, występując nawet w czwartej lidze przez cztery sezony (od 2002 do 2006).
W 2009 roku NK Radnik znalazł się w poważnych kłopotach finansowych i jedynym rozwiązaniem dla ocalenia klubu było ogłoszenie bankructwa, bądź połączenie z jednym ze stabilnych finansowo lokalnych klubów piłkarskich. Tak doszło do fuzji NK Radnika i NK Polet ze wsi Buševec położonej nieopodal Velikiej Goricy. Latem 2009 doszło do uzgodnienia ostatecznych warunków fuzji, a 16 lipca tego samego roku ogłoszono powstanie klubu HNK Gorica.
Nowo powstały klub dostał licencję na grę w zachodniej grupie 3. HNL w sezonie 2009/2010. Jeszcze w tym samym sezonie klub wywalczył awans do 2. HNL. Dzięki temu, po wielu latach nieobecności, drużyna z Velikiej Goricy powróciła na szczebel centralny.
Przez rozpoczęciem sezonu 2010/2011 myślano, iż ambicje klubu nie są wysokie i zarówno kibice, zawodnicy, jak i władze klubu, będą zadowolone z dotychczasowego osiągnięcia. Jednakże w trakcie sezonu HNK Gorica okazała się najlepszym klubem w drugiej lidze, co zakończyło się drugim awansem z rzędu i uzyskaniem awansu do 1. HNL dwa spotkania przed końcem sezonu[3]. Mimo osiągniętego rezultatu w następnym sezonie klub nadal występował w 2. HNL, ponieważ nie uzyskał licencji na grę w chorwackiej ekstraklasie[4].
W latach 2011–2014, a więc przez trzy następne sezony, klub zajmował miejsca w środku ligowej stawki i nie liczył się w walce o awans do najwyższej ligi. Dopiero w sezonie 2014/2015 klub z powrotem włączył się do walki o awans. W tym sezonie zajął trzecie miejsce. W następnym 2015/2016 czwarte, a w 2016/2017 był najbliżej awansu, bo rozgrywki zakończył na drugim miejscu. Dzięki temu trafił do fazy play-off z przedostatnim zespołem 1. HNL, czyli z Cibalią Vinkovci[5]. Pierwszy mecz został rozegrany jako domowy i zakończył się wynikiem 0:2[6], a drugi wyjazdowy 3:1[7]. W dwumeczu lepszą drużyną okazała się Cibalia Vinkovci, która pozostała w 1. HNL.
Sezon 2017/2018 był przełomowy dla HNK Goricy, ponieważ drużyna ukończyła rozgrywki na pierwszym miejscu i wywalczyła bezpośredni awans[8]. Przed sezonem 2018/2019 klub ogłosił, iż będzie grał na Stadionie Maksimir w Zagrzebiu, jednak Gradski stadion został doposażony w oświetlenie, skutkiem czego Byki mogły grać na swoim domowym obiekcie. Debiutancki sezon Goriczan w chorwackiej ekstraklasie był jednym z najbardziej zaskakujących momentów ligi. HNK Gorica, zdobywając 59 punktów, okazała się najlepszym beniaminkiem od sezonu 1993/1994, a więc pierwszego w którym pojawiły się drużyny wchodzące z niższego poziomu rozgrywkowego, co zarazem czyni z klubu najlepszego beniaminka od początku istnienia 1. HNL. Drużynie udało się pokonać tak znane chorwackie kluby jak Hajduk Split i NK Osijek, oba dwukrotnie, oraz ówczesnego wicemistrza kraju HNK Rijekę, aż trzykrotnie. Pomimo tego klub ukończył rozgrywki w środku stawki zajmując 5. miejsce, jednakże tracąc tylko 3 punkty do czwartego miejsca dającego awans do eliminacji Ligi Europy (miejsce to zajął Hajduk Split[9]). Również transfery przeprowadzone przez klub przed, jak i w trakcie sezonu, okazały się bardzo udane. Większość zawodników przychodzących do klubu została ściągnięta za darmo, jako wolni zawodnicy, lub za niewielką opłatą[10]. Najbardziej znaczącymi wzmocnieniami okazali się gracze o ofensywnym usposobieniu: chorwacki skrzydłowy Kristijan Lovrić (30-10-9[uwaga 1]), polski napastnik Łukasz Zwoliński (33-14-3[uwaga 1]), senegalski napastnik Cherif Ndiaye (17-8-2[uwaga 1]) oraz nigeryjski ofensywny pomocnik Iyayi Atiemwen (17-7-4[uwaga 1]). Ten ostatni zajął 3. miejsce w plebiscycie na ligowego zawodnika roku 2018 oraz został najdrożej sprzedanym zawodnikiem w historii klubu (nieoficjalnie 3 miliony euro)[11].
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
1 | BR | Karlo Ziger |
3 | OB | Aleksandar Jovičić (kapitan) |
4 | OB | Matthew Steenvoorden |
5 | OB | Saša Marjanović |
6 | OB | Amet Korça |
8 | PO | Joey Suk |
9 | NA | Deni Jurić (wypożyczony z Dinama Zagrzeb) |
11 | PO | Edin Julardžija |
12 | BR | Jan Paolo Debijađi |
14 | NA | Josip Mitrović |
15 | OB | Moussa Wagué |
16 | PO | Toni Fruk (wypożyczony z Fiorentiny) |
17 | PO | Vinko Skrbin |
18 | PO | Patrik Jug |
19 | NA | Caio Da Cruz |
20 | OB | Momčilo Raspopović |
21 | PO | Paulius Golubickas |
22 | OB | Matúš Vojtko (wypożyczony ze Slovana Bratysława) |
Nr | Poz. | Piłkarz |
---|---|---|
23 | PO | Anthony Kalik |
25 | OB | Krešimir Krizmanić |
26 | NA | Ante Matej Jurić |
31 | BR | Ivan Banić |
33 | OB | Cheick Keita |
55 | OB | Jozo Šimunović |
71 | PO | Wallace |
88 | PO | Jurica Pršir |
98 | NA | Matar Dieye |
99 | NA | Merveil Ndockyt |
PO | Fran Tomek (wypożyczony z Dinama Zagrzeb) | |
NA | Tin Janušić | |
NA | Josip Ivan Zorica | |
NA | Lion Cahani | |
PO | Tin Zavalić | |
PO | Matej Adžić | |
PO | Luka Brlek |
Sezon | Rozgrywki ligowe | Superpuchar | Uwagi | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Liga | Miejsce | Puchar | Superpuchar | ||||
2009/2010 | III | 3. HNL | 1/18 | – | – | ||
2010/2011 | II | 2. HNL | 1/16 | – | Klub nie uzyskał licencji na grę w 1. HNL | ||
2011/2012 | 2. HNL | 7/15 | – | ||||
2012/2013 | 2. HNL | 10/16 | 1/8 finału | – | |||
2013/2014 | 2. HNL | 7/12 | 1/16 finału | – | |||
2014/2015 | 2. HNL | 3/12 | – | ||||
2015/2016 | 2. HNL | 4/12 | 1/16 finału | ||||
2016/2017 | 2. HNL | 2/12 | runda wstępna | Przegrane baraże o awans do 1. HNL z Cibalią Vinkovci | |||
2017/2018 | 2. HNL | 1/12 | 1/8 finału | ||||
2018/2019 | I | 1. HNL | 5/10 | – | – | ||
2019/2020 | 1. HNL | 6/10 | 1/4 finału | ||||
2020/2021 | 1. HNL | 5/10 | 1/2 finału | ||||
2021/2022 | 1. HNL | 6/10 | 1/2 finału | – | |||
2022/2023 | HNL | ?/10 |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.