Loading AI tools
brytyjski okręt Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS Hinksford (P3115) – brytyjski okręt patrolowy z okresu zimnej wojny, jedna z dwudziestu jednostek typu Ford. Okręt został zwodowany 4 października 1955 roku w stoczni Richards w Lowestoft i w tym samym roku rozpoczął służbę w Royal Navy. W 1966 roku jednostka została zakupiona przez Nigerię i pod nazwą „Benin” weszła w skład Marynarki Wojennej tego państwa we wrześniu 1966 roku. Okręt został skreślony z listy floty w 1982 roku.
Jednostka bliźniacza „Hinksforda” – „Droxford” | |
Klasa | |
---|---|
Typ |
Ford |
Historia | |
Stocznia |
Richards, Lowestoft |
Wodowanie |
4 października 1955 |
Royal Navy | |
Nazwa |
HMS „Hinksford” |
Wejście do służby |
1955 |
Nigeryjska Marynarka Wojenna | |
Nazwa |
„Benin” |
Wejście do służby |
wrzesień 1966 |
Wycofanie ze służby |
1982 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 120 ton |
Długość |
35,7 metra całkowita |
Szerokość |
6,1 m |
Zanurzenie |
1,5 m |
Napęd | |
3 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1200 KM 3 śruby | |
Prędkość |
18 węzłów |
Sensory | |
radar Typ 978 sonar Typ 144 | |
Uzbrojenie | |
1 działko plot. kal. 40 mm 2 mbg, 2 zrzutnie bg | |
Załoga |
19 |
Okręty patrolowe typu Ford zostały zaprojektowane przez W.J. Holta w celu zastąpienia używanych podczas II wojny światowej niewielkich patrolowców typu HDML[1]. Jednostki planowano wyposażyć w jednolufową wersję miotacza Squid, jednak broń ta ostatecznie nie powstała i na pokładzie umieszczono tradycyjne miotacze i zrzutnie bomb głębinowych[1]. Okręty miały charakterystyczny wygląd dzięki umieszczonym obok siebie dwóm kominom[1].
HMS[uwaga 1] „Hinksford” zamówiony został 31 maja 1951 roku w stoczni Richards w Lowestoft[1][2]. Okręt został zwodowany 4 października 1955 roku[1][3] i w tym samym roku przyjęty do służby w Royal Navy[1]. Jednostka otrzymała numer taktyczny P3115[1][2].
Okręt był dużym, przybrzeżnym patrolowcem, przeznaczonym do zwalczania okrętów podwodnych[1][2]. Długość całkowita wynosiła 35,7 metra (33,5 m między pionami), szerokość 6,1 metra i zanurzenie 1,5 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 120 ton, zaś pełna 160 ton[1][2]. Okręt napędzany był przez trzy silniki wysokoprężne: dwa 12-cylindrowe Davey-Paxman o łącznej mocy 1100 koni mechanicznych (KM), napędzające zewnętrzne śruby oraz silnik marszowy Foden o mocy 100 KM, poruszający środkową śrubą[1][2]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 18 węzłów, zaś ekonomiczna (marszowa) 8 węzłów[1][2]. Okręt zabierał 23 tony paliwa[1][4].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pojedynczego działka Bofors kal. 40 mm L/60 Mark 7[1][2]. Broń ZOP stanowiły dwa miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych[1][2]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało sonar Typ 144 oraz radar Typ 978[1].
Załoga okrętu składała się z 19 oficerów, podoficerów i marynarzy[1].
Po 11 latach służby w Royal Navy, 1 lipca 1966 roku jednostka została zakupiona przez Nigerię (wraz z bliźniaczymi HMS „Axford” i „Montford”)[4][5]. Okręt pozbawiono sonaru oraz zdemontowano miotacze i zrzutnie bomb głębinowych, w zamian instalując dwa pojedyncze działka automatyczne Oerlikon kal. 20 mm L/70 Mark 7[4]. 9 września 1966 roku w Devonport jednostka pod nazwą „Benin” została przyjęta w skład Marynarki Wojennej Nigerii[3][5]. Okręt oznaczony był numerem taktycznym P03[4][6]. Podczas służby pod nigeryjską banderą załoga jednostki liczyła 26 osób[4][5]. Okręt został skreślony listy floty w 1982 roku[3][4].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.