Loading AI tools
amerykański dziennikarz i krytyk muzyczny Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Greg Kot (ur. 3 marca 1957) – amerykański dziennikarz muzyczny. W latach 1990–2020 krytyk muzyczny w Chicago Tribune. Autor kilku książek o tematyce muzycznej.
Greg Kot (2009) | |
Data i miejsce urodzenia |
3 marca 1957 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
dziennikarz muzyczny, pisarz |
Strona internetowa |
Greg Kot pochodzi z Syracuse w stanie Nowy Jork[1]. Gdy miał około 12 lat zainteresował się pisaniem – jako dziecko czytał gazety, głównie dział sportowy, wyobrażając sobie, że pisze o swoich ulubionych drużynach w codziennej gazecie. Stopniowo poszerzał swoje zainteresowania i zestaw lektur, wśród których znalazły się dzieła takich autorów jak: Tom Wolfe, Norman Mailer, Hunter S. Thompson i Mike Royko. W latach 1976–1982 czytał recenzje muzyczne w ówczesnych magazynach: Rolling Stone, Musician i Village Voice zapoznając się z twórczością takich autorów jak: Greil Marcus, Janet Maslin, Tom Carson, Dave Marsh czy Lester Bangs, którzy ukształtowali jego myślenie i pod wpływem których zaczął kupować recenzowane plyty. Postanowił wówczas pisać o muzyce[2].
Podczas studiów na Marquette University zajmował różne stanowiska redaktorskie w gazecie studenckiej, a potem relacjonował kilka koncertów w Milwaukee dla kontrkulturowego tygodnika Milwaukee Bugle-American. Po ukończeniu studiów pracował dla Quad City Times w Davenport w stanie Iowa, a w 1980 roku został redaktorem w dzienniku Chicago Tribune. Dziesięć lat później awansował tam na stanowisko krytyka muzycznego[2] szybko zyskując reputację wiarygodnego autora w dziedzinie muzyki popularnej[1].
Od 1993 roku wspólnie z krytykiem muzycznym Jimem DeRogatisem prowadził ogólnokrajowy talk show Sound Opinions, produkowany przez Chicago Public Media[3].
W 2020 roku odszedł z Chicago Tribune[1]. W ciągu 30 lat pracy w charakterze krytyka muzycznego był uczestnikiem przeszło 2 tysięcy koncertów. Jak stwierdził w tekście pożegnalnym z czytelnikami musiał w tym czasie radzić sobie również z machinacjami przemysłu muzycznego, co było pod wieloma względami sprzeczne z zadaniem krytyka i jakie takie – minusem w jego działalności[4].
Po odejściu z Chicago Tribune został redaktorem serwisu streamingowego The Coda Collection[5].
Pisał artykuły między innymi dla: Encyclopaedia Britannica, Rolling Stone, Entertainment Weekly, Details, Men’s Journal, Guitar World, Vibe[6] i działu kulturalnego BBC[7].
Jako autor:
Jako współautor:
Napisał szereg artykułów/esejów/rozdziałów do:
Spośród recenzentów, którzy wywarli na niego największy wpływ wymienił: Roberta Christgaua i jego Consumer Guide, Irę Robbinsa z magazynu Trouser Press, Jacka Rabida z The Big Takeover oraz swoją poprzedniczkę na stanowisku krytyka muzycznego w Chicago Tribune, Lynn Van Matre[2].
Jest absolwentem Marquette University[1].
W 2013 roku otrzymał nagrodę Journalism By-Line Award przyznaną mu przez Marquette University[10].
W 2021 roku otrzymał nagrodę 2020 Lifetime Achievement Award przyznaną mu przez Chicago Headline Club[9].
Żonaty z Deb, z którą ma dwie córki[11]. W czasie wolnym od obowiązków zawodowych jest trenerem oraz menadżerem swojego 20-letniego programu koszykówki dla młodzieży w Chicago[9].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.