Gleby poligonalne
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gleby poligonalne – gleby powstające w warunkach klimatu zimnego, przy rocznych sumach opadów w granicach 150-300 mm. Mają kształt wielokątów o średnicy kilku metrów, które przylegają do siebie na kształt plastrów miodu. Partie zewnętrzne wieloboków zawierają grubszą frakcję osadu. Geneza gleb poligonalnych, wiązana jest ze zmianą objętości przez zamarzający grunt. Z partii wybrzuszonych cięższe ziarna zsuwają się na zewnątrz. Na obrzeżach takich terenów występują mchy, porosty i nieliczne trawy, z których szczątków powstaje płytki poziom próchnicy. Gleby te występują na terenach arktycznych i górskich, natomiast w Polsce można je spotkać w Tatrach i Sudetach.
Wielokąty związane z wieczną zmarzliną zaobserwowano także w marsjańskim regolicie, w północnym podbiegunowym obszarze Vastitas Borealis[1] oraz w wysokich szerokościach południowych[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
