Działał w Mediolanie, Modenie i Genui. Początkowo pracował jako rzeźbiarz (wystrój kościoła Santa Maria presso San Celso w Mediolanie), po 1600 zajął się malarstwem.
Należał do tzw. malarzy zarazy (wł. pittori della peste), którzy działali w środowisku mediolańskim w okresie pomiędzy wielkimi zarazami w 1576 i 1630, malując niezliczone męczeństwa i ekstazy świętych w duchu kontrreformacji. Byli wśród nich m.in. Pier Francesco Mazzuchelli, Giovanni Battista Crespi i Daniele Crespi.
Malował przede wszystkim ołtarzowe i sztalugowe obrazy religijne. Był współautorem (wraz z Cerano i Morazzone) słynnego obrazu Męczeństwo świętych Rufiny i Sekundy, zw. Dziełem trzech rąk. Obraz powstał w latach 1622–1625 i przedstawia dwie rzymskie święte z III w., które pozostając wierne ślubom czystości zostały skazane na śmierć.
Malarzami byli również jego ojciec Ercole Procaccini (1515–1596) oraz dwaj bracia Camillo Procaccini (ok. 1560–1629) i Carlo Antonio Procaccini (1555–1605).