Giles Brindley
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Giles Skey Brindley (ur. jako Giles Skey 30 kwietnia 1926 w Woking) – brytyjski fizjolog, wynalazca, muzyk amator. Twórca pierwszej neuroprotezy narządu wzroku i pionier na polu farmakoterapii dysfunkcji seksualnych. Autor ponad 100 publikacji naukowych. Doktor medycyny, członek Royal College of Physicians (F.R.C.P.), członek Royal College of Surgeons (F.R.C.S.), kawaler Wielkiego Krzyża Orderu Imperium Brytyjskiego (G.B.E.).
Syn Arthura Jamesa Beneta Skeya i Margaret Beatrice Marion Skey, z domu Dewhurst, secundo voto Brindley. Uczył się w Leyton College, Downing College, Cambridge i London Hospital Medical School. W latach 1954–1968 wykładowca i demonstrator fizjologii na University of Cambridge, od 1968 do 1991 profesor fizjologii w Institute of Psychiatry University of London. Od 1991 profesor emeritus[1].
W 1986 został zaproszony przez Royal Society do wygłoszenia tzw. wykładu Ferriera, wygłaszanego co trzy lata dla uczczenia pamięci brytyjskiego fizjologa i neurologa Davida Ferriera[2]. Laureat Nagrody Liebrechta-Franceschettiego przyznawanej przez Niemieckie Towarzystwo Oftalmologiczne (1971), Nagrody Feldberga (1974), Medalu św. Piotra przyznawanego przez British Association of Urological Surgeons (1987)[3].
W wolnym czasie zajmuje się projektowaniem instrumentów muzycznych i komponowaniem muzyki kameralnej[1]. W latach 60. skonstruował i opatentował elektroniczny fagot. Komponował m.in. wariacje na tematy z Arnolda Schönberga[4].
W latach 60. skonstruował i opatentował pierwszą neuroprotezę narządu wzroku[5]. Neuroproteza ta została wypróbowana u czterech niewidomych pacjentów z pewnymi obiecującymi rezultatami, jednak z powodu nieopłacalności metody ten kierunek badań w neuroprotetyce został zarzucony.
W 1975 opatentował wynalazek mający na celu kontrolę oddawania moczu[6].
W 1983 na dorocznym spotkaniu American Urological Association w Las Vegas przedstawił wyniki swoich doświadczeń z iniekcją fenoksybenzaminy do ciał jamistych prącia w celu wywołania wzwodu. Doświadczenia przeprowadzał na sobie, a przed odkryciem obiecujących właściwości fenoksybenzaminy wypróbował 33 inne leki, m.in. papawerynę i fentolaminę. Referat zatytułowany Vaso-active therapy for erectile dysfunction przedstawił w sesji wieczornej spotkania, w obecności około 80 zebranych[7]. Pod koniec prezentacji przyznał, że pokazane zdjęcia (około 30 slajdów ilustrujących jego erekcję) z łatwością może być uznanych za nieprzekonujące, ponieważ jedynie na ich podstawie nie można było wykluczyć możliwości erotycznej stymulacji. Zademonstrował wówczas zgromadzonym uzyskaną u siebie erekcję (wcześniej w pokoju hotelowym wstrzyknął do swojego członka fenoksybenzaminę), najpierw opinając na członku założone na tę okazję umyślnie luźne spodnie, a chwilę potem, nie dość zadowolony z rezultatu, zdejmując je[7]. By upewnić audytorium, że uzyskana erekcja to nie proteza, zszedł z podium i zachęcał lekarzy, by zechcieli przyjrzeć się wzwiedzionemu prąciu z bliska[8]. Przełomowa dla historii farmakoterapii impotencji prezentacja Brindleya została określona jako najbardziej spektakularne wystąpienie publiczne w najnowszej historii medycyny[9]. Około pół roku później Brindley opublikował wyniki swoich badań[10].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
