George Martin (admirał)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
George Martin (ur. 1764, zm. 28 lipca 1847) – oficer Royal Navy, Admiral of the Fleet[uwaga 1], uczestnik wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, wojen z rewolucyjną Francją oraz wojen napoleońskich. Podczas swej długiej służby w marynarce uczestniczył w wielu znaczących starciach, za co był odznaczany i awansowany; dowodził okrętami podczas bitew koło Przylądka Św. Wincentego oraz przylądka Finisterre.
Sir George Martin, portret autorstwa Charlesa Landseera | |
Admiral of the Fleet | |
Data urodzenia |
1764 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1776–1847 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
HMS „Tobago” |
Główne wojny i bitwy |
Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
|
Odznaczenia | |
Naval Gold Medal Knight Bachelor |
Martin pochodził z rodziny o silnej tradycji marynistycznej, jego macierzystym dziadkiem był admirał sir William Rowley, a stryjecznym dziadkiem admirał sir William Martin. Pierwsze lata swej kariery spędził na okrętach dowodzonych przez swego wuja, komandora, później admirała floty, sir Joshuę Rowleya. Służył w Indiach Zachodnich, a następnie, pod koniec wojny ze zbuntowanymi koloniami w Ameryce, powierzono mu dowodzenie własnym okrętem. Lata pokoju czasowo uczyniły go bezrobotnym, lecz wybuch wojny z rewolucyjną Francją w roku 1793 przyniósł okazję pokazania swoich umiejętności. Dowodząc kilkoma okrętami, walczył u boku sir Johna Jervisa w bitwie koło Przylądka Św. Wincentego, a następnie brał udział w akcji, która doprowadziła do opanowania hiszpańskiej fregaty i zniszczenia drugiej. Był aktywny na Morzu Śródziemnym, najpierw przy blokadzie Malty, następnie w Egipcie, zanim zszedł na ląd podczas niedługiego okresu pokoju. Wznowienie działań wojennych sprawiło, że powrócił do służby. W roku 1805 wziął udział w kontrowersyjnej bitwie u przylądka Finisterre pod dowództwem Roberta Caldera. Krótko po tym awansowany na wiceadmirała, złożył zeznania w sprawie Caldera przed sądem wojennym, a po krótkim pobycie na lądzie, powrócił na morze. Wziął udział w blokadzie Kadyksu oraz w operacji wspomagającej armię we Włoszech, zanim znów zszedł na ląd, w związku z zakończeniem wojny. Wielokrotnie awansowany i wyróżniany, dowodził przez kilka lat portem w Portsmouth, przedstawiany był do kilku rycerskich medali. Pod koniec życia otrzymał tytuł Vice-Admiral of the United Kingdom[uwaga 2], zmarł w roku 1847.