![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/83/US_Navy_080727-N-4236E-155_A_5-inch_MK-45_Mod_2_light_weight_gun_fires_during_a_live_fire_exercise_aboard_the_guided-missile_cruiser_USS_Vella_Gulf_%2528CG_72%2529.jpg/640px-US_Navy_080727-N-4236E-155_A_5-inch_MK-45_Mod_2_light_weight_gun_fires_during_a_live_fire_exercise_aboard_the_guided-missile_cruiser_USS_Vella_Gulf_%2528CG_72%2529.jpg&w=640&q=50)
Gazy prochowe
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gazy prochowe – produkty spalania ładunku miotającego (prochu czarnego lub bezdymnego) w lufie. W momencie powstawania temperatura gazów prochowych (powstałych z prochu bezdymnego) sięga 2500-3500 K, w chwili opuszczenia lufy przez pocisk jest już niższa i wynosi ok. 2000 K. Ciśnienie gazów prochowych zależy od żywości i charakterystyki prochu. Skład gazów prochowych zależy od rodzaju prochu. W przypadku prochów bezdymnych głównymi składnikiami są: tlenek węgla, wodór, azot, para wodna, a także niewielkie ilości tlenu, metanu, i amoniaku. Energia gazów prochowych jest wykorzystywana do nadania prędkości pociskowi (praca główna gazów prochowych). Część energii gazów prochowych jest zużywana do wykonania prac ubocznych (szkodliwych) (zjawisko odrzutu broni, nagrzewanie się broni).
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/83/US_Navy_080727-N-4236E-155_A_5-inch_MK-45_Mod_2_light_weight_gun_fires_during_a_live_fire_exercise_aboard_the_guided-missile_cruiser_USS_Vella_Gulf_%28CG_72%29.jpg/640px-US_Navy_080727-N-4236E-155_A_5-inch_MK-45_Mod_2_light_weight_gun_fires_during_a_live_fire_exercise_aboard_the_guided-missile_cruiser_USS_Vella_Gulf_%28CG_72%29.jpg)
Gazami prochowymi są nazywane także produkty spalania ładunków napędowych silników rakietowych na paliwo stałe.