![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/Gaschromatograph.svg/langpl-640px-Gaschromatograph.svg.png&w=640&q=50)
Gaz nośny (chromatografia)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gaz nośny – gaz stosowany w chromatografii gazowej w celu wymywania (elucji) związków chemicznych z kolumn chromatograficznych[1]. Od warunków tego procesu zależą możliwości wykonywania analiz składu próbek badanych mieszanin[2] oraz badań równowag procesów fizykochemicznych, jak adsorpcja lub kataliza[3].
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/Gaschromatograph.svg/320px-Gaschromatograph.svg.png)
1 – butla ciśnieniowa z gazem nośnym, 2 – dozownik, 3 – kolumna, 4 – detektor płomieniowo-jonizacyjny (FID z butlami gazów do palnika), 5 – chromatogram
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/91/Chromatogram_KF.png/640px-Chromatogram_KF.png)
Najczęściej stosowane są: hel, argon i wodór. Rodzaj, czystość i prędkość przepływu gazu nośnego wpływają między innymi na:
- czas analizy i niezbędną długość kolumny
- położenie dolnej granicy detekcji składników analizowanych próbek
- dokładność wyników pomiarów fizykochemicznych, na przykład wyznaczania izoterm adsorpcji „metodą profilu” piku.