Gatunki pieniądza na ziemiach polskich
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Gatunki pieniądza na ziemiach polskich – gatunki pieniądza okresu kruszcowego obowiązujące na terytorium[1]:
- państwa pierwszych Piastów (966–1138),
- księstw okresu rozbicia dzielnicowego,
- zjednoczonego Królestwa Polskiego,
- Korony Królestwa Polskiego,
- I Rzeczypospolitej,
- ziemiach odebranych I Rzeczypospolitej w wyniku rozbiorów.
Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem Systemy monetarne w Polsce.
|
Historię pieniądza na ziemiach polskich można podzielić na dwie, częściowo pokrywające się, epoki[2]:
- gatunkową, kiedy systemy monetarne były definiowane poprzez gatunki monet, których wartość określał wykorzystany do ich bicia, wg przyjętej stopy menniczej, kruszec,
- nominałową, w której emitent decyduje o wartości jednostki monetarnej oraz nominałach (wielokrotnościach) będących w użyciu.
Do przejścia z jednej epoki do drugiej znacząco przyczynił się rozwój pieniądza papierowego. System kruszcowy załamał się w okresie I wojny światowej. Po jej zakończeniu próbowano go odbudować, ale do wprowadzenia pełnowartościowych monet złotych jednak nie doszło. Na świecie całkowita rezygnacja ze złotego pieniądza zaczęła się w połowie lat 30. XX w. i została zakończona przez Stany Zjednoczone w 1971 r.[3]
W okresie II Rzeczypospolitej, mimo ustalenia ustawowego parytetu kruszcowego złotego, obowiązujący system monetarny był dużo bardziej „nominałowy” niż „gatunkowy”, co zostało jeszcze pogłębione w okresie Polski Ludowej[1].