Loading AI tools
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Front południowy wojny domowej w Syrii – działania wojenne podczas wojny domowej w Syrii rozgrywające się w muhafazach Dara, As-Suwajda i Al-Kunajtira.
| wojna domowa w Syrii | |||
 | |||
| Czas |
14 lutego 2014(dts) – 31 lipca 2018(dts) | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
działalność grup antyrządowych | ||
| Wynik |
zwycięstwo Syrii | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
Dara była jednym z pierwszych miast, gdzie doszło do antyrządowego buntu i zamieszek przeciwko władzy prezydenta Assada. Po kilkudniowym oblężeniu miasta z przełomu kwietnia i maja 2011, tamtejsze powstanie zostało stłumione.
Działania wojenne w muhafazie Dara rozpoczęły się na początku 2013, kiedy tamtejsi bojownicy Wolnej Armii Syrii (FSA) zaczęli otrzymywać wsparcie finansowe i zbrojeniowe od zagranicznych donatorów. Broń dla bojowników opozycji była szmuglowana przez granicę z Jordanią. Pierwszym znacznym sukcesem rebeliantów było zajęcie przez FSA 30-tysięcznego Da’il, 29 marca 2013[5]. Aby zapobiec pochodowi rebeliantów z frontu południowego na Damaszek, 13 maja 2013 siły rządowe przejęły kontrolę nad Chirbat Ghazala, odblokowując tym samym strategiczną drogę między Damaszkiem a Darą[6]. Kolejnym sukcesem rebeliantów było zajęcie 17 lipca 2013 miasta Nawa, a 28 września 2013 przejścia granicznego z Jordanią w Ramthmie[7].
.svg)
Generalną ofensywę na froncie południowym prozachodnie ugrupowania antyrządowe skupione wokół Wolnej Armii Syrii rozpoczęły lutym 2014. 14 lutego 2014, 49 ugrupowań wchodzących w skład Wolnej Armii Syrii, powołało grupę pod nazwą Front Południowy[8]. Wcześniej rebelianci korzystając z broni dostarczanej przez Stany Zjednoczone oraz Arabię Saudyjską za pośrednictwem Jordanii (m.in. pociski przeciwpancerne, za pomocą których skutecznie eliminowano syryjskie czołgi), byli w stanie zająć miejscowość Usman, leżącą na północ od Dary. Zachodni donatorzy oceniali, iż na froncie południowym tuż przy granicy z Jordanią walczyli „najbardziej umiarkowani” opozycjoniści i nawet obecni tam islamiści z Dżabhat an-Nusra byli w ocenie zachodnich wywiadów „bardziej pragmatyczni” niż ci z północy kraju. Prozachodnich rebeliantów wspierał również Front Islamski[9].
W drugiej połowie lutego toczono intensywne walki ze zmiennym szczęściem pod Darą. 19 lutego 2014 Syryjskie Arabskie Siły Powietrzne rozpoczęły kampanię intensywnych nalotów na pozycje rebeliantów pod Darą[10]. W nocy 25 lutego 2014 bojownicy Dżabhat an-Nusra zajęli bazę u podnóża wzgórza Tall al-Dżabijja, w której rzekomo znajdowały się zapasy wywożonej z kraju broni chemicznej. Zaniepokojony możliwym faktem wpadnięcia broni chemicznej w ręce terrorystów będących odgałęzieniem Al-Ka’idy, zagraniczny wywiad zagroził bojownikom, w przypadku przechwycenia broni, izraelskimi nalotami. Islamiści zgodzili się pozostawić broń chemiczną, co potwierdził jordański wywiad. 1 marca 2014 na miejsce przybyło syryjskie wojsko, które odepchnęło bojowników od niezabezpieczonej bazy[11].
W międzyczasie armia kierowała swoje natarcie ku miastom Inchil i Nawa, które zostały odbite z rąk buntowników. Konfrontacje toczono również na Wzgórzach Golan oraz w muhafazie Al-Kunajtira, która według Lokalnych Komitetów Koordynacyjnych w 80% była kontrolowana przez opozycjonistów[12]. 19 marca 2014 rebelianci zajęli więzienie Gharaz, uwalniając z niego setki osób[13]. Dzień później kontrofensywa rebeliantów stanęła u bram miast Nawa, Asz-Szajch Maskin i Izra, z powodu wstrzymania dostaw broni przez granicę jordańską. 3 kwietnia 2014 siły opozycyjne dokonały szturmu na bazę wywiadu sił powietrznych w Darze. W międzyczasie pozycje rebeliantów były bombardowane przez lotnictwo za pomocą bomb beczkowych[14]. 16 kwietnia 2014 Jordańskie Królewskie Siły Powietrzne zbombardowały syryjski pojazd opancerzony, który usiłował przekroczyć granicę jordańsko-syryjską[15].
24 kwietnia 2014 rebelianci przejęli wzgórze Tall al-Dżabijja oraz część wioski As-Sukkarijja pod Nawą, przechwytując od pokonanych żołnierzy spore ilości broni[16]. Dzień później, armia bez powodzenia próbowała odbić wzgórze. W dwudniowej bitwie o Tall al-Dżabijję zginęło 49 rebeliantów, w przeważającej ilości z Dżabhat an-Nusra, oraz 62 żołnierzy[17]. 26 kwietnia 2014, armia rozpoczęła wycofywanie się z pozycji spod Tall al-Dżabijji, tymczasem rebelianci zajęli kolejne wzgórze – Tall Dżamu – oddalone o 5 km od zajętego dwa dni wcześniej wzgórza oraz punkt kontrolny i most w Tajruz[18]. Z kolei 27 kwietnia 2014 weszli na wzgórze Tall al-Ahmar[19].
1 maja 2014 do walk pod Darą przyłączył się Syryjski Front Rewolucyjny. Nie spodobało się to radykałom, gdyż Dżabhat an-Nusra wieczorem 3 maja 2014 po walce z SFR w Nawie, uprowadził dowódcę formacji Ahmada An-Na'miha, który uprzednio zdezerterował z narodowej armii zasadniczej[20]. Torturowany An-Na'mih „przyznał się”, że współpracował z zagranicznym wywiadem, by podważyć wysiłek wojenny rebeliantów w kluczowych starciach[21]. 5 maja 2014 islamiści ruszyli z ofensywą pod kryptonimem „Allah Akbar”, której celem było zajęcie miast Inchil i Nawa. Cele operacji zostały osiągnięte już po trzech dniach walk[22]. 15 maja 2014 rebelianci wysadzili tunel wypełniony bombami w Darze, ogłaszając tym samym początek nowej ofensywy[23].
Kontratak sił rządowych rozpoczął się 16 maja 2014. Wówczas odpalono ponad 100 rakiet i dokonano 15 rajdów powietrznych na Nawę[24]. Postępy Sił Zbrojnych Syrii zanotowano również w Inchilu, Dżasimie i Darze. Dzień później wojsko odbiło wzgórze Tall al-Dżabijja[25]. 20 maja 2014 armia zajęła przedmieścia Dary i weszła do Nawy[26]. Drugie z tych miast zostało całkowicie przejęte dokładnie tydzień później. W związku z tym armia odbiła kluczowe sektory na froncie południowym[27].
Po zwycięskiej i trwającej nieco ponad tydzień ofensywie, walki na froncie przygasły. Rebelianci, podobnie jak było to w Górach Kalamun przystąpili do działań partyzanckich, w czasie których 14 czerwca 2014 zdołali zająć bazę na wzgórzu Al-Dżumu pod Nawą oraz 16 lipca 2014 bazę 26. batalionu. W międzyczasie, bo 23 czerwca 2014 Siły Lotnicze Izraela zbombardowały kwaterę 90. Brygady, mieszczącą się w Al-Kawm u podnóża Wzgórza Golan. Był to odwet za upadek pocisków na Wzgórza Golan, w efekcie czego zginął izraelski nastolatek[28]. W sierpniu 2014 plemiona beduińskie z As-Suwajdy chwyciły za broń i zbuntowały się przeciwko siłom rządowym. Wspierani przez dżihadystów z Dżabhat an-Nusra walczyli przeciwko miejscowym Druzom. Po raz pierwszy po raz wojny domowej walki przelały się na muhafazę as-Suwajda, całkowicie kontrolowanej dotąd przez rząd centralny. Buntownicy zdołali przejąć miasta Ajb oraz Lajat[29]. Tymczasem 24 sierpnia 2014 rebelianci przygotowując się do ataku na Zimrin, leżące przy granicy muhafaz Dara i Al-Kunajtira, wpadli w miejscowości Harra w zasadzkę, w efekcie czego 32 bojowników poniosło śmierć[30].
Mimo zasadzki rebelianci Dżabhat an-Nusra, Frontu Islamskiego, a także Syryjskiego Frontu Rewolucyjnego posunęli się dalej i 27 sierpnia 2014 zajęli przejście graniczne Al-Kunajtira z Wzgórzami Golan okupowanymi przez Izrael. W bitwie zginęło 20 żołnierzy i czterech rebeliantów. Dwa dni później sunniccy rebelianci uprowadzili 44 żołnierzy z Fidżi stacjonujących na Wzgórzach Golan w ramach misji stabilizacyjnej UNDOF. 30 sierpnia 2014 terroryści zaatakowali filipińskich żołnierzy, domagając się wcześniej od nich złożenia broni i oddania dwóch obozów[31]. Żołnierze z Fidżi zostali uwolnieni 11 września 2014[32].
4 września 2014 rebelianci ogłosili początek ofensywy w muhafazie Al-Kunajtira. Tego samego dnia izraelskie lotnictwo zbombardowało Bazę 90. Brygady, w wyniku czego śmierć poniosło trzech żołnierzy[33]. Po dwóch dniach walk rebelianci zdołali przejąć kontrolę nad Maszarą, Wzgózem Maszara i Chamisijją. W operacjach śmierć poniosło 73 bojowników, w tym 52 zginęło w zasadzce na Wzgórzu Maszara, którą zastawiła milicja Druzów[34]. W ofensywie udział brali rebelianci Syryjskiego Frontu Rewolucyjnego i Dżabhat an-Nusra[35]. 6 września 2014 armia przystąpiła do kontrataku na Maszarę, jednak rebelianci go odparli, zajmując w międzyczasie szpital w Majduliji, który pełnił funkcję bazy sił zbrojnych. W trakcie walk o te pozycje zginęło 26 żołnierzy oraz 17 rebeliantów. 7 września 2014 rebelianci zajęli Nab as-Sachr[36].
9 września 2014 wojsko wycofała się z rejonu Chan al-Hallabat, co umożliwiło rebeliantom przechwycić Wzgórze al-Mal, które łączyło Al-Kunajtirę z Darą. Następnie bojowicy weszli do miejscowości At-Tajha, Akraba i Kafr Nasidż. Podczas ofensywy zginęło ośmiu rebeliantów. Po kilku dniach ofensywy rebelianci kontrolowali 70% terytorium muhafazy Al-Kunajtiry[37]. Do 13 września 2014 rebelianci zdobyli kontrolę nad 80% powierzchni muhafazy Al-Kunajtira[38], z kolei do 15 września 2014 opozycjoniści zdołali zająć całą syryjską stronę Wzgórz Golan. W tym czasie ONZ było zmuszona, wycofać z regionów setki żołnierzy sił pokojowych stacjonujących na Wzgórzach Golan. Rebelianci zajęli bazy, broń i pojazdy, pozostawione przez "błękitne hełmy"[39].
23 września 2014 na wzgórzach Golan, siły izraelskie zestrzeliły syryjski Su-24, który wleciał w izraelską przestrzeń powietrzną[40].
.svg)
24 stycznia 2015 bojownicy Dżabhat an-Nusra i FSA zaatakowali syryjskich żołnierzy na froncie w Asz-Szajch Maskin w dystrykcie Izra. Ich celem była baza wojskowa nr 82 znajdująca się w tej miejscowości. Wywiązała się walka, w której poległo czternastu żołnierzy, po czym baza została zajęta przez islamistów Dżabhat an-Nusra[41]. Rebelianci kontynuowali natarcie 29 stycznia[42]. Żołnierze Syrii próbowali kontrować, lecz musieli się wycofać z Asz-Szajch Maskin[43].
25 czerwca 2015 tzw. Wolna Armia Syrii (FSA) ogłosiła rozpoczęcie operacji „Południowa Burza”, atakując pozycje lojalistów w Darze[44]. Bojownicy usiłowali też przejąć drogę łączącą Darę z Damaszkiem, lecz zostali odparci[45]. 28 czerwca walki toczyły się na północnych obrzeżach miasta, gdzie rebelianci wprawdzie czynili postępy lecz ponieśli znaczne straty[46]. Zginęło 28 żołnierzy i 110 rebeliantów[47]. 30 czerwca odparto atak FSA w południowej części miasta[48]. 2 lipca ofensywa rebeliantów utknęła w martwym punkcie wobec twardej obrony armii syryjskiej[49].
13 sierpnia 2015 rebelianci zajęli wzgórze Zatar, położone na zachód od Dary, lecz żołnierze syryjscy odbili je następnego dnia[50].
.svg)
27 grudnia 2015 żołnierze syryjscy podjęli działania mające na celu odbicie miasta Asz-Szajch Maskin w muhafazie Dary, zajmowanego przez FSA i Dżabhat an-Nusra[51], idąc z kierunku północno-wschodniego[52]. 29 grudnia przejęli kontrolę nad bazą wojskową nr 82[53], zaś następnego dnia weszli do wschodniej części miasta[51], docierając do tamtejszego meczetu[54], po czym walki ustały na czas Nowego Roku.
5 stycznia 2016 islamiści zaatakowali bazę 82[55], lecz wieczorem zostali odparci[56]. Sytuacja ta powtórzyła się następnego dnia[57]. 8 stycznia oddziały antyrządowe uderzyły po raz trzeci, i po raz trzeci syryjscy żołnierze zdołali się obronić[58].
11 stycznia żołnierze syryjscy obsadzili 17 budynków w mieście[59].
W nocy z 24 na 25 stycznia pod osłoną deszczu Syryjczycy wysłali oddział, aby przechwycić wzgórze za miastem. Padający deszcz pomógł żołnierzom wspiąć się na szczyt nie będąc wykrytym, lecz później zostali zaatakowani z trzech stron, a dowodzący Mohammed Fares został ranny. Oddział zdołał utrzymać wzgórze do czasu aż dotarły posiłki[potrzebny przypis].
26 stycznia 2016 żołnierze przeprowadzili decydujące natarcie w mieście, zdobywając meczet[60]. Po tym większość bojowników wycofała w stronę miast Ibta i Nawa[61]. Wieczorem Syryjczycy ogłosili odzyskanie pełnej kontroli nad miastem[62]. Jeszcze tego samego dnia żołnierzy odwiedził Ali Abdullah Ajjub, szef sztabu generalnego[63]. Bitwa o Asz-Szajch Maskin kosztowała Syryjczyków stratę 98 poległych[64].
18 czerwca 2018 żołnierze syryjscy zaatakowali pozycje bojowników pod Bosrą[65]. W odpowiedzi islamiści ostrzelali miasto As-Suwajda[66]. 20 czerwca żołnierze uderzyli na Basr al-Harir[67], zajmując dwie pobliskie wsie[68], w nocy zaś przeprowadzili ostrzał artyleryjski[69]. Przeciwnik ponownie zareagował ostrzałem Suwajdy[70].
22 czerwca żołnierze wystrzelili pociski w kierunku Bosry i Al-Karak[71]. W odpowiedzi, 23 czerwca FSA ostrzelała pozycje armii pod Darą[72].
23 czerwca 2018 bojownicy antyrządowi wtargnęli na pozycje armii pod Suwajdą, lecz po walce zostali odparci[73]. Żołnierze mogli przejść do zdecydowanego natarcia i w ciągu następnych dwóch dni przejęli około 400 km² terenu[potrzebny przypis], a 26 czerwca odbili Basr al-Harir[74]. Opozycjoniści wycofali się do Al-Harak[75].
27 czerwca żołnierze odbili bazę wojskową nr 52[76], zaś 28 czerwca Al-Harak[77]. W ostatnich dniach czerwca bojownicy FSA w Ibta i Al-Karak poddali się wobec przewagi armii syryjskiej[78]. Dżihadyści HTS (wcześniejsze Dżabhat an-Nusra) skrytykowali tę decyzję[79].
10 lipca we wsi Zajzun wybuchł samochód-pułapka, zabijając od 14 do 35 osób. Do tego aktu terroryzmu przyznało się Państwo Islamskie[80]. 11 lipca syryjskie lotnictwo nawet wsparło pobliski oddział FSA w celu odparcia zagrożenia ze strony ISIS[81].
7 lipca Syria zawarła porozumienie z przeciwnikiem, w myśl którego bojownicy, którzy nie chcieli całkiem się poddać, mogli oddać broń ciężką i zostać przetransportowani do Idlibu[82][83]. Dzięki temu, do 12 lipca, Syria odzyskała pełną kontrolę nad miastem Dara[84]. Tego samego dnia żołnierze wyzwolili Tafas[85].
15 lipca syryjska armia zaproponowała kapitulację wszystkim bojownikom na zachód od Dary. Islamiści związani z Dżabhat an-Nusra odmówili złożenia broni[86]. W związku z tym, Syryjczycy byli zmuszeni kontynuować ofensywę do muhafazy Al-Kunajtira[87]. 19 lipca bojownicy w Kunajtirze jednak skapitulowali i zostali objęci programem relokacji[potrzebny przypis].
25 lipca terroryści ISIS przeprowadzili serię krwawych zamachów w Suwajdzie, zabijając ponad 200 osób[88].
26 lipca Syria odzyskała kontrolę nad miastem Al-Kunajtira[potrzebny przypis]. Tegoż dnia doszło do incydentu między Syrią a Izraelem, gdy wojska tego drugiego zestrzeliły syryjski samolot wojskowy nad Wzgórzami Golan; pilot zginął[89].
27 lipca pozostali bojownicy FSA i HTS zaakceptowali rządowy plan rozstrzygnięcia konfliktu na froncie południowym[potrzebny przypis]. Następnego dnia oddali artylerię i pojazdy bojowe i skorzystali z rządowego planu relokacji bojowników do Idlibu[potrzebny przypis]. Wśród oddanej przez nich broni znalazły się też pociski rakietowe, a nawet czołgi[potrzebny przypis].
31 lipca 2018 oddział ISIS liczący około 200 terrorystów poddał się nad Jarmukiem[90]. To zakończyło kampanię na froncie południowym.
Z relokacji do Idlibu skorzystało 4297 bojowników (FSA i HTS) oraz 5355 ich cywilnych współpracowników i członków rodzin[1].
W Darze i Kunajtirze Siły Zbrojne Syrii zyskały nowych żołnierzy – szeregi armii uzupełniło 3800 rekrutów spośród mieszkańców tych okolic, a nawet byłych członków FSA[potrzebny przypis]. Żołnierze odnaleźli w tej okolicy liczne składy broni i amunicji, często amerykańskiej produkcji[potrzebny przypis].
15 października 2018 Syryjczycy przywrócili do użytku przejście graniczne z Izraelem w Al-Kunajtirze[potrzebny przypis].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
