![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ea/INS_Talwar_-_2.jpg/640px-INS_Talwar_-_2.jpg&w=640&q=50)
Fregaty rakietowe typu Talwar
– rosyjskie fregaty zbudowane na zamówienie Indii w XXI wieku / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Fregaty rakietowe typu Talwar?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Fregaty typu Talwar (projektu 1135.6) – typ fregat rakietowych Indyjskiej Marynarki Wojennej z początku XXI wieku, zbudowanych w Rosji.
![]() INS „Talwar” | |||
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy | |||
Stocznia |
Bałtijskij Zawod(inne języki) (Petersburg) | ||
Wejście do służby |
2003-2013 | ||
Zbudowane okręty |
6 | ||
Okręty w służbie |
6 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
standardowa: 3620 t | ||
Długość |
124,8 m | ||
Szerokość |
15,2 m | ||
Zanurzenie |
4,2 m | ||
Napęd |
COGAG: 4 turbiny gazowe o łącznej mocy 57 000 KM, 2 śruby | ||
Prędkość |
32 węzły | ||
Zasięg |
4850 Mm (14 węzłów) | ||
Załoga |
190-220 | ||
Uzbrojenie |
• 1 armata uniw. 100 mm | ||
Wyposażenie lotnicze |
1 śmigłowiec: | ||
|
W latach 90 XX wieku Indyjska Marynarka Wojenna odczuła potrzebę budowy nowoczesnych wielozadaniowych fregat, głównie z powodu konieczności wycofania fregat typu Leander (Nilgiri). Zdecydowano się zlecić zaprojektowanie, a także budowę okrętów Rosji z uwagi na mniejsze doświadczenie indyjskiego przemysłu i niewydolność stoczni, powodująca, że budowa okrętów indyjskich projektów trwała długo i skutkowała powstawaniem jednostek mało nowoczesnych[1]. Przy tym, budowane w Indiach okręty i tak posiadały importowane wyposażenie i uzbrojenie[1]. Stocznie rosyjskie wówczas cierpiały na brak zamówień po rozpadzie ZSRR. Kontrakt wart 931 milionów USD (według innych informacji, miliard) na trzy wielozadaniowe okręty podpisano z rosyjską centralą Roswoorużenije 17 listopada 1997 roku[1]. Ich skonstruowanie zlecono Północnemu Biuru Projektowo-Konstrukcyjnemu (SPKB) z Petersburga[2]. Projekt okrętów wywodził się z radzieckich fregat projektu 11351 (w kodzie NATO: Krivak III) z lat 80, dysponujących hangarem i lądowiskiem dla śmigłowca[2]. Otrzymał on rosyjski numer projektu 11356[2] (zapisywany w literaturze także jako 1135.6[3]). Nowy projekt wprowadził jednak daleko idące zmiany, w tym ukształtowanie kadłuba i nadbudówek zgodnie z wymogami trudnowykrywalności (stealth), powodujące całkowitą zmianę sylwetki okrętów[2]. Były to pierwsze okręty indyjskie, na jakich zastosowano technologię stealth[2]. We wstępnej fazie projektowania brała udział francuska firma konsultingowa DCN International, co pociągnęło podobieństwo wizualne do francuskich okrętów nowej generacji, zapoczątkowanych przez fregaty typu La Fayette[4]. Jednocześnie przemysł indyjski w 1997 roku otrzymał zlecenie na podobne większe fregaty projektu 17[5], których budowa trwała do 2011.
Stępki pod budowę pierwszej trójki położono w latach 1999–2000, a wodowano w latach 2000–2001[5]. Wybudowano je w stoczni Bałtijskij Zawod(inne języki) (Stoczni Bałtyckiej) w Petersburgu (numery stoczniowe 301–303)[5]. Budowa przebiegała sprawnie, lecz na etapie prób morskich, od listopada 2001 roku pojawiły się duże opóźnienia z powodu problemów z działaniem siłowni i integracją uzbrojenia z systemami dowodzenia[5]. Przekazanie okrętów na skutek tego uległo opóźnieniu w stosunku do harmonogramu. W lipcu 2006 podpisano aneks na kolejne trzy okręty o wartości 1,6 mld USD, te zbudowała stocznia Jantar w Królewcu. Okręty drugiej transzy uzbrojono w rodzime pociski BrahMos zamiast Club. Ich przekazanie, planowane na 2011-2012, opóźniło się o średnio rok[6].
Typ Talwar posłużył jako baza dla serii nowych okrętów projektu 11356M (typu Admirał Grigorowicz) dla rosyjskiej WMF RF ze stoczni Jantar; sześć fregat dla Floty Czarnomorskiej miało powstać w latach 2010–2020, ale do 2017 roku ukończono trzy[7]. W 2015 roku Indie wyraziły zainteresowanie uruchomieniem lokalnej produkcji zmodernizowanego projektu 11356[8]. Od 2016 roku Indie negocjowały odkupienie dwóch powstających od 2013 roku fregat projektu 11356, przy których prace przerwano w 2015 roku z powodu braku ukraińskich turbin gazowych[9]. W planach jest budowa dalszych dwóch okrętów na licencji[10].