Fortyfikacje Valletty
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Fortyfikacje Valletty (malt. Is-Swar tal-Belt Valletta) – ciąg murów obronnych i innych fortyfikacji, otaczających stołeczne miasto Valletta na Malcie. Pierwszym elementem fortyfikacji był, zbudowany w 1552, fort św. Elma, lecz budowę fortyfikacji wokół miasta rozpoczęto w 1566, z funduszów wielkiego mistrza Jeana de Valette. Fortyfikacje były modyfikowane w ciągu wieków, z wybudowaną w 1856, jako ostatni element obronny, baterią Lascaris. Większość umocnień pozostała do dziś nienaruszona.
Mury Valletty widziane z Manoel Island | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Lokalizacja | |||
Typ | |||
Data budowy |
1566-1570 | ||
Data eksploatacji |
1571-1970 | ||
Bitwy |
Francuska inwazja Malty (1798) | ||
Wydarzenia | |||
|
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
I, VI |
Numer ref. | |
Region[infobox 2] |
Europa i Ameryka Północna |
Historia wpisania na listę | |
35°53′50,0″N 14°30′31,5″E | |
Miasto Valletta, na równi z Nokozją na Cyprze, było uważane za praktyczny przykład idealnego miasta Renesansu, i odnosiło się to tak do fortyfikacji, jak i życia codziennego w mieście[1]. Fortyfikacje były dobrze znane w Europie w XVII wieku, i mogły mieć wpływ na projekt części Twierdzy Luksemburg[2]. W książce z 1874 Valletta została określona jako „jedno z najlepiej ufortyfikowanych miast na świecie.”[3] Dzisiaj fortyfikacje Valletty uważane są za najważniejsze z wszystkich fortyfikacji Malty[4] i są częścią światowego dziedzictwa UNESCO[5].